Μονόλογος

Τά λογικά μου χάνω
δέν ξερω τί λέω
δέν ξέρω τί κάνω
τάχω χαμένα
Τά μάτια σου
τό κάτι άλλο σου
μού παίρνουν τόν ύπνο μου
μού παίρνουν τό είναι μου
@
Πιά νάσαι άραγε ουράνια ευλογία
πού στέκεις τόσο μακριά
μήν είσαι ή τύχη μου ή καλή
μήν είσαι τής μοίρας μου ή φωνή
πιά είναι ή καυτή ματιά σου
πούρχεται από ψηλά!
@
Μήν είσαι ή αγάπη ή μεγάλη
μήν είσαι αυτή πού περιμένω?
καί μή μπορώντας ν'αντιδράσω,
συμβιβάζομαι καί περιμένω
τήν Ανοιξή νά βγάλω φτερά ?νάγίνω πουλί? ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ....
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1966