Πρωτομαγιά τότε και τώρα.......

Πρωτομαγιάτικες Εφηβικές τρέλες και όχι μόνο....τότε που "χαμένοι στο ίσωμα" των Πέτρινων Χρόνων,τότε που τους Ανέμους κυνηγούσαμε,και δεν είμαστε το "παιδί θαύμα"αλλά το παιδί του κόσμου για "όλες" τις δουλειές!Και σε αντίθεση λοιπόν με το σήμερα, το τότε με τις Πρωτομαγιές της Εφηβείας μας, στη 10ετία του 50 ,εποχές κατά τις οποίες ο μηνιαίος μισθός μας,ως ιδιωτικός υπάλληλος,ανέρχονταν στις 300Δρχ. ήτοι 75 δρχ.την εβδομάδα(δλδή κάτω του ενός 1 Ευρώ)μηνιάτικο για βαριές και ανθυγιεινές εργασίες με άγρια τα ωράρια, και χειρωνακτική πολλές φορές  εργασία όταν και όποτε χρειάζονταν από τους εργοδότες μας,από την ανατολή μέχρι τη δύση του Ηλίου και όχι μόνο!......
Και μ'όλα αυτά,είχαμε πάντα σχεδόν  διάθεση και κουράγιο προφανώς και λόγο ηλικίας(εφηβεία βλέπεις)και συν τοις άλλοις.....να γελάσουμε,να κουβεντιάσουμε,να τραγουδήσουμε,ν'αγαπήσουμε να ερωτευθούμε και να τρελάνουμε τον κόσμος μας και να τρελαθούμε,που με το πενιχρό μας μηνιάτικο(χαρτζιλίκι εποχής στην ουσία)να νοικιάσουμε ρεφενέ, ποδήλατα κατά τη μέρα της Πρωτομαγιάς κυρίως για  ημερήσια εκδρομή...εξ (6)άτομα με πέντε(5) ποδήλατα για να βγαίνει στρόγγυλος,οικονομικός ο λογαριασμός,και ποδηλατώντας πηγαίναμε στην εξοχή για να δρέψουμε δάφνες κι' αγριολούλουδα,σε σχετικά μεγάλες αποστάσεις(Καβάλα-Κεραμωτή)45 χλμ.συν 45 για την επιστροφή σύνολο 90-100 χλμ. ποδηλασία κατάκοποι,γιατί ο ένας που περίσσευε(ο έκτος της παρέας)μεταφέρονταν(τον μοιραζόμασταν) στο καδρόνι του ποδηλάτου , εναλλάξ και η κούραση χτυπούσε κόκκινο!...και δεν έφτανε αυτό,γιατί πολλές φορές τύχαινε και πατούσαμε κάνα τριβόλι στο δρόμο μας,κι 'έσκαγε το λάστιχο του ποδηλάτου,πράγμα που μας ανάγκαζε να το σκουντάμε- κουβαλάμε περπατώντας,  κ.ο.κ....
Πάντοτε όμως με ακμαίο το ηθικό μας και υψηλό το φρόνημά μας αντιμετωπίζαμε την καθημερινότητα της επιβίωσης μας με νύχια και με δόντια στον άνισο μα τίμιο μας αγώνα,για μια θέση στον 'Ήλιο,με σύμμαχό μας την έντονη διάθεση και την πίστη για δημιουργία,ως και την προσπάθεια να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας γιατί ποτέ δεν εφησυχαστήκαμε και ΔΕΝ συμβιβαστήκαμε, μετά της τότε
εποχής δρώμενα,ούτε εγκαταλείψαμε ποτέ την ιδέα τον σκοπό  και τον πόθο(παρά τις τεράστιες δυσκολίες της εποχής)για ένα καλύτερο αύριο και ΔΕΝ επιτρέψαμε ποτέ τον Ήλιο να "γκριζάρει" όπως συμβαίνει στις μέρες μας σήμερα.....
Νομίζω ότι σταθήκαμε στο ύψος μας!!!.....


"Τις 'Άνοιξης η Αγκαλιά....

δίχως λουλούδια και πουλιά
χωρίς κέφι για δουλειά...
ούτε γι'αγώνες,όπως παλιά
ειν'η πιό γκρίζα, η φετινή ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΆ!"


Κ Α Λ Η    Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α    Α Δ Ε Ρ Φ Ι Α

Ανάρτηση Χ Σ ΖΗΣΑΚΗΣ
grafeas  pezikou
http://thema-xronou.blogspot.com
Kavala/gr. 29 Aprili 2010