Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

laikoyra-ΛΑΙΚΟΥΡΑ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΡΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟΥΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΣΤΕ ΕΜ ΕΙΔΑΤΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΣΤΗΚΑΤΕ ..ΜΑ ΤΟΣΟ ΒΛΑΜΕΝΕΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

laikoyra-ΛΑΙΚΟΥΡΑ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΡΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟΥΔΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΣΤΕ ΕΜ ΕΙΔΑΤΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΣΤΗΚΑΤΕ ..ΜΑ ΤΟΣΟ ΒΛΑΜΕΝΕΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΕΚΜΑΥ-
ΛΙΖΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ!!!

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

vendeta: Αυτοί είναι άνθρωποι και πατριώτες, όχι σαν κάτι άλλους......

vendeta: Αυτοί είναι άνθρωποι και πατριώτες, όχι σαν κάτι άλλους......

ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Πρώτη αγάπη

Πρώτη μου αγάπη καί μεγάλη,
εχω τήν αίσθηση πώς δέν υπάρχει άλλη
πιό τρανή καί πιό λαμπρή σελίδα,στό βιβλίο τής ζωής μου!
Ανεξίτηλα ζωγραφισμένη ή μορφή σου ,στό εξώφυλλό του!
μέ τά χέρια τής ψυχής μου ,καί τό χρώμα τών ματιών σου
τήν ανάσα καί τό φώς σου ,τήν εικόνα καί θωριά σου
τήν αύρα καί τό βλέμα προσπαθώ νά ξεχωρίσω.
Χαίρομαι π' ακόμα σ' αγαπώ σά μικρό παιδί
Χαίρομαι πού σέ θυμάμαι ,χαίρομαι πού βρίσκω απάνεμο λιμάνι
μέ φάρο τήν αγάπη τής νειότης μας πού ποτέ δέ θά σβήσει
πλατωνικά κ'απόμακρα γιά πάντα θά ζήσει κοντρα στό χρόνο!!!
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1976

ΧΑΡΜΟΛΥΠΕΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Αναρωτήθηκες ποτέ αν τα λουλούδια κλαίνε?
Κλαίνε,όταν τά κόβουμε απ' τά χλωρά κλαδιά τους
Κλαίνε κι' όταν ,πεθαίνουνε στόν ήλιο -διψασμένα!
Κλαίνε,σάν συνοδεύουνε τών νέων τίς Κηδείες!
Πόσο μαράζι καί καυμό κρύβουν μες'τή καρδιά τους?
Νοιώθουνε όμως καί χαρά,στή σύντομή ζωή τους!
Ευτυχισμένα νοιώθουνε,στήν αγκαλιά τής Νύφης!
Χαίρονται π' ανταμώνουνε ,δυό νέοι μέ λουλούδια.
Χαίρονται ,κι' όταν τρυφερά στό κήπο τά φροντίζεις!
κι' ευτυχισμένα φεύγουνε κάποτ' απ τή ζωή τους.....
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Καί γιά τήν αντιγραφή
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

vendeta: O Κάστρο πρόδωσε τον Τσε Γκεβάρα

vendeta: O Κάστρο πρόδωσε τον Τσε Γκεβάρα

Πράσινη μέρα-Ονειρο θερινής νύχτας

Παράθυρο στό δρόμο ανοιχτό ,τή θάλασσα αγναντεύει
ψυχή καί δρόμος συνυπάρχουν στή πράσινη μέρα .
Τά κορμιά στόν ήλιο μαραζώνουν ,χωρίς πράσινο
τά άνθη πέφτουν στό ζεστό μελτέμι,τά φύλλα κιτρινίζουν
Βρέχονται τά στρωσίδια κάτω απ' τά δέντρα-κι' 'ο κόσμος κοιμάται...
Οί γέροι πιό ευαίσθητοι αγρυπνούν ,παίρνουν αμέσως τήν υγρασία.
Οί Κυρίες οί Μεγάλες ,κουρασμένες απ'τό ξενύχτι ,δυσκολεύονται στό
ξύπνημα.-
@Κυριακή πρωί,μελαγχολία καί νέφος ,απεγνωσμένα ψάχνουμε
γ'ανθρώπους χωρίς ρύπανση.Η ραδιενεργεια μάς τρελλαίνει
στήν πράσινη μέρα...
@Χλωμά τά πρόσωπα τών παιδιών καί μαυρισμένα,χορταίνουν
μέ ηλεκτρονικά καί κόκα-κόλλα.
Τό ΑIDS φοβούνται..χωρίς νά τό γνωρίζουν !Το AIDS απ'τήν Αφρική
απ'τήν Αμερική ,ανακάλυψη κι'εφεύρεση,επιστήμη καί τέχνη?τών
μεγάλων ,τών δυνατών τού Κόσμου!!!
@Καί δεν ειν' μόν' αυτά !Έρχονται καί καλύτερες μέρες απ'τή γέννηση
μας,πιό πράσινες,πιό καθαρές.Μ' ένα χαπάκι κι'όλα ροδίζουν ...
μέ λίγη σκόνη κι'όλα αγάλονται ......
Ευτυχία σκορπούνε,αστράφτουν 'όλοι'...από χαρά καί χάρη στή
"Πράσινη μέρα"......καί μή χειρότερα κι´ο θέος βοηθός? καί τί νά κάνει
κι αυτός πού νά προλάβει?.-Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ,αλλά δέν
πρέπει νά μένουμε αδρανείς ,πρέπει πρώτα εμείς κι' από μόνοι μας
να αυτοπροστατευτούμε,να επαγρυπνούμε νά είμαστε σε εγρήγορση!!!??
Ζητάω συγνώμη γιά τά αυτονόητα,Ευχαριστώ γιά τήν κατανόηση πού ενδεχομένως θά δείξετε γιατί παρά την ηλικία μου ΔΕΝ φρόντισα ούτε
κάν έστω καί από περιέργεια νά γνωρίσω ή νά ζήσω κάτι απ τά εν λόγω
αναβολικά?
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 87

Ανθρώπινες αδυναμίες

Μ'εκλεψαν τό χαμόγελο,μέ πήραν τή θωριά μου
μέ κοπό κι' αγωνία κρατάω τή χαρά μου
βλέπω τό τέλος π' έρχεται,έτοιμος πέντα γιά τό τίμημα
νά πληρώσω η' ν' απαλλαγώ .
./.
Ανοιχτός απ' τή φύση μου σ'εχθρούς καί φίλους
εξωστρεφής καί ταπεινός τή Σούπα τους χαλάω ,πού ανέραστοι
αυτοσαρκάζονται καί ανησυχούν μονο ατομικά,μονόπλευρα καί
δέχονται αυτάρεσκα τά κεκτημένα.
./.
Οί αγάπες περιφέρονται μέσα μου σά θεριά ανήμερα,κοστίζουν
πονάνε οί πληγές πού αφήνουν στίς ψυχής μου τό θρόνο,καί αντέχουν
στό χρόνο σάν τό θησαυρό τής στερνής μου γνώσης.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 87

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στά λευκά φορεμένη ξεπρόβαλες στίς αυγής μου τό φέγγος,χάθηκες 'ομως στόν ορίζοντα τών δυνατοτήτων μου -ψηλά πέρα απ' τά σύννεφα.Παλεύω νά βρώ τήν αιτία ,καί βουλιάζω στό πέλαγος τών αναμνήσεών μου καί τών εφηβικών μου ονείρων.
./.
Προβληματίζομαι στή μοναξιά μου ,γιατί δέν υπάρχω στίς σκέψεις σου !
μα δέν κάνω πίσω ,γιατί ανασαίνω τή ζωή ,μαθαίνω νά διαβάζω τούς ανθρώπους ζωγραφίζοντας τή μορφή σου.
./.
Ωρα τήν ώρα ,μέρα τή μέρα,ολοκληρωτικά τό χρόνο κρατάω καί περιμένω
Τ'ουρανού τό βάρος μικρό -χωρίς πουλιά .Ασήμαντος ό χώρος τής γής-
δίχως λουλούδια .
./.
Συμβιβασμούς καί προσευχές ,δέν κατέχω.Αδυναμίες πολλές καί λάθη
ανθρώπινα μέ γεμίζουν καί συμπληρώνουν τήν ύπαρξή μου μέ χιλιάδες
αγάπες καί θύμησες πού επιμένουν να περιμένω τήν Ανοιξη...
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1981

Λαρισα , κανενας για ψωνια στα μαγαζια της: ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ...ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ...

Λαρισα , κανενας για ψωνια στα μαγαζια της: ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ...ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ...

ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Επιστολή στό Δάσκαλό μου

Σεβαστέ μας Δάσκαλε Χαίρε,
Χαίρομαι εξαιρετικά πού μετά από τόσα χρόνια (3Ο+) ξαναβρήσκω τήν
Δ/νση σας από τόν τοπικό τύπο -συμπτωματικά-όπως πιθανόν θά γνωρί-
ζετε,καί δράττομαι τής ευκαιρίας νά επικοινωνήσω μαζί σας,Ευκαιρία
τήν οποία Σείς μού προσφέρατε,απαντώντας τόσο ζεστά στήν ευχετήρια
κάρτα μου.
Νοιώθω τήν ανάγκη νά απολογηθώ ,καί θέλω νά μέ ανεχθείτε καί νά μέ
συγχωρέσετε πού θά σάς κουράσω ελαφρώς μέ τά δικά μου προβλήματα
Είμαι λοιπόν επαγγελματίας Εκτελωνιστής στή Καβάλα,τό δυστύχημα είναι ότι σάν επάγγελμα βρίσκεται στή δύση του λόγω Ε.Ο.Κ.(ΜΑΑΣΤΡΙΧ) κ.λ.π.....
Έκαμα οικογένεια καί απέκτησα δυό γιούς,τόν πρώτο τόν έχω κοντά μου
στό γραφείο καί ό μικρός σπουδάζει στό εξωτερικό πληροφορική.
Είμαι απογοητευμένος από τή παρούσα Πολιτικοοικονομικοκοινωνική
Κατάσταση καί καθόλου αισιόδοξος γιά τό μέλλον.
Προσπαθώ νά είμαι ειλικρινής πρώτα μέ τόν εαυτό μου καί μετά μέ τούς
ανθρώπους γύρω μου,τούς οποίους αγαπώ καί γιά τούς οποίους πολλές
φορές κάνω λάθη συναισθηματικά (τά οποία "λάθη")πλήρωσα καί πληρώνω ακριβά .
Είμαι έντονα συναισθηματικό άτομο ευαίσθητο,παρορμητικό καί απόλυτο.Δέν αγαπώ τά χρήματα καί μού αρέσει νά εργάζομαι πολύ.-
Ο συμμαθητής μου στό νυχτερινό μας καί φίλος μου αδελφικός όπως
καλά γνωρίζατε Κ.Μ. χάθηκε στήν αρχή τής πορείας μας -με δική του
πάντα πρωτοβουλία καί ευθύνη-καί ήταν δικαίωμά του ,δέν τόν κακίζω
επειδή χάραξε καί ακολούθησε (μέ προσωπική του επιλογή )τή δική του
πορεία,πού είναι εκ διαμέτρου αντίθετη όμως μέ τή δική μου.Εγώ ήμουν
πάντα εκτός κατεστημένου αντικειμενικά & κυριολεκτικά......
Απόδειξη τής μή επικοινωνίας μας έστω καί ταχυδρομικώς είναι τό πα-
ραπάνω σχόλιό μου γιά τό συμμαθητή ,δέν λέω φίλο γιατί είναι μεγάλη
λέξη αφ ενός καί μονοσήμαντη.
Γιά τό μόνο πράγμα πού είμαι περήφανος σήμερα ,είναι τ'όνομα τής οι-
κογένειάς μου καί τής επαγγελματικής μου υπόστασης ,ΚΑΙ τό σπουδαι-
ότερο ότι ΔΕΝ πούλησα τή ψυχή μου στό διάβολο ΔΕΝ αλλοτροιώθηκα
πέρασα καί συνεχίζω νά περνάω αλόβητος.-
Σάς κούρασα μέ τήν έντονη περιαυτολογία μου,αλλά θέλω νά πιστεύω
ότι είχα καθήκον καί υποχρέωση νά γνωρίσω μετά από τόσα χρόνια με
τήν ευκαιρία αυτή στό ΔΑΣΚΑΛΟ μου τήν τυχόν πρόοδό μου ή οποία σέ
μεγάλο βαθμό οφείλεται καί στούς σπουδαίους καί μεγάλους δασκάλους
πού μετά τούς γονείς μου ,είχα τή τύχη καί τή τιμή νά γνωρίσω ,καί νά
πάρω πολλά καί από ΑΥΤΟΥΣ.....
'Ενα μεγάλο ευχαριστώ δεχθείτε παρακαλώ μαζί μέ τήν απέραντη
Εκτίμησή μου καθώς καί πολλά χαιρετίσματα από μαθητές σας.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
16-12-1995 Καβάλα

Σημείωση!Η επιστολή αυτή απευθύνεται στόν Καθηγητή μου Δ.Ι.Π.
καταγόμενο από τή Δεσφίνα Στερ.Ελλάδας τόν οποίο πάντα
με σεβασμό κι'αγάπη απέραντη θά θυμάμαι όσο υπάρχω.....

ΚΩΛΟΤΡΙΧΕΣ: "ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ" : ΤΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΠΟΥ ΘΡΕΦΕΙ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ

ΚΩΛΟΤΡΙΧΕΣ: "ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ" : ΤΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΠΟΥ ΘΡΕΦΕΙ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ

Βρέ πώς μάς δουλεύουνε!!!!

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Γράμμα σέ Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Αγαπητέ εν Στρατώ Συνάδελφε Τ........ Χαίρε
Κατ'αρχήν ζητώ συγνώμη γιά τήν ενέργειά μου αυτή,καθ'ότι δέν μπορώ νά γνωρίζω κατά πόσο θά ήθελες νά γυρίσεις 47 χρόνια πίσω καί να θυμηθείς
γεγονότα καί παραστάσεις,τών πρώτων ημερών(μπορώ νά πώ ωρών)τής
λαμπρής στρατιωτικής μας θητείας....τά Πέτρινα εκείνα χρόνια!!!
Σε παρακολουθώ(από τότε πού εκλέχτηκες Βουλευτής)τόσο στήν Τηλεόραση όσο καί στόν ημερήσιο τύπο,εφημερίδες κ.λ.π.Νομίζω δε πώς έχω τό δικαίωμα νά σέ καμαρώνω καί νά περιφανεύομαι γιά σένα
"Κλέβοντας"δειλά λίγο από τήν αίγλη σου -πού επάξια κατά τή ταπεινή μου γνώμη -κατέκτησες καί δικαιολογημένα διατηρείς.
Φίλτατε,σέ διαβεβαιώ ότι διατηρώ αναλύωτα τά συναισθήματα καί τίς αναμνήσεις από τά Δύσκολα Χρόνια τής στρατιωτικής μου ζωής,όταν νεοσύλλεκτοι συνυπηρετήσαμε μέ τήν 63η ΕΣΣΟ στόν 12ο Λόχο τού ΚΕΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ τό καλοκαίρι του 1962 μέρες που δέν θά ξεχάσω ποτέ όσο υπάρχω.-Zέστη,δίψα,χώμα,αέρας,πορείες,φοβίες,εξαμίλια,πεδίο βολής,Α2 κ.λ.π.ευτράπελα,γελοία,αποκρουστικά,άδικα,απαράδεκτα"ρατσιστικά'".....
Αν καί απόφ.τριτοβάθμιας εκπαίδευσης,Επελέγεις Δακτυλογράφος,άν θυμάμαι καλά.Μέ γραμματικές γνώσεις Μέσης (2/μιας) Εκπαίδευσης εγώ ,επελέγειν Γραφέας ΠΖ τρομάρα μου.
Αξιοκρατικά προφανώς .........ή εν λόγω επιλογή με καθαρώς αντικειμενικά κριτήρια...Χαρά εμείς όταν τό μάθαμε ,κοίταζε αμήχανα ο ένας τόν άλλο γιά τά αυτονόητα..καί τσιμουδιά γιατί τά 'εσκιαζε ή φοβέρα.ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ επί τού προκειμένου!!!!!
Άν μέ θυμηθείς καί έχεις χρόνο καί διάθεση γράψε μου δυό
λόγια ,θά χαρώ ιδιαίτερα.-
Μέ εκτίμηση
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ -Συν/χος Ο.Α.Ε.Ε.
ΚΑΒΑΛΑ
Υ/Γ @Τό Ντίνο τόν Καναβαράκη τόν συνάντησα στό Ηράκλειο τό θέρος
του 1980 καί ζήσαμε αφάνταστα Μοναδικές στιγμές,Οικογενειακά στή
Κρήτη.-
@Τό γιατρό τό Καρακίτσο,ψάχνω πάντοτε στό βάθος τών έντονων
Αναμνήσεών μου ,αλλά δέν κατάφερα νά τόν συναντήσω μέχρι σήμερα..
έχει ό θεός όμως ,ίσως στό μέλλον,ΑΝ υπάρχει ΥΓΕΙΑ.-
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Παρ' ότι τό γράμμα αυτό Ταχυδρομήθηκε μέ τά ΕΛ ΤΑ την 20-4-2007
Μέχρι σήμερα Γενάρης 2009 δέν έτυχε κάποιας απάντησης από τόν
παραλήπτη του γεγονός που ενδεχομένως να ερμηνεύεται ή ότι ΔΕΝ τό
παρέλαβε από τόν ιδιαίτερο τού γραφείου ή τό χειρότερο μ' έγραψε στ...
Κάτι πού δέν θέλω επ'ουδενί νά πιστεύω!!!!!.-

Συνέχεια στό άρθρ.2 τής 7/1/09

@ Πώς βρέθηκα μαθητής στήν 7τάξια ΝΥΧΤ.ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΒΑΛΑΣ
Μεγάλωσα λοιπόν μετά κόπων καί βασάνων,έχοντας ακόμη τρία αδέρφια ΟΛΑ αγόρια .Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος,Γερμανοβουλγαρική κατοχή,Φτώχεια,κυνηγητό,εμφύλιος κ.λ.π.γνωστά στούς περισσότερους...
Οταν λοιπόν έγινα 15 χρονών καί βρισκόμουν στήν 3η τάξη του 6ταξίου γυμνασίου Αρρένων Καβάλας,ό τότε Γυμνασιάρχης Κύριος Γ......άνθρωπος
Δογματικά Θρησκόλυπτος καί Σκοτεινός ΔΕΝ ανεχότανε οί μαθητές του Γυμνασίου ,να μήν πηγαίνουν τακτικά στό Κατηχητικό καί στήν Εκκλησία
συντεταγμένοι όπως οί φαντάροι,καί κράταγε απουσίες μέ απώτερο σκοπό
νά μας αποβάλλει οριστικά από τό σχολείο όσους ΔΕΝ συμμορφώνονταν μέ τίς υποδείξεις του(διαταγές)...'Οπερ καί εγένετο-Χωρίς νά ληφθεί υπόψη ή βαθμολογία καί ή σχολική μας πρόοδο-γιατί οί λόγοι ήταν καθαρα ρατσιστικοί...Κι' 'ετσι λοιπόν βρεθήκαμε 23 Είκοσι τρείς μαθητές(συμμαθητές) εκτός σχολείου ,καθότι στάσιμοι ή μεταξυταστέοι.
Σέ ότι με αφορούσε εμένα μετά από αυτά δέν μπορούσα να συνεχήσω γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους ουσίας καί στράφηκα στή βιοπάλη της πιάτσας προκειμένου ή τέχνη νά μάθω ή αμοιβόμενη εργασία νά βρώ καί έτσι να βοηθήσω καί οικονομικά τήν δεινοπαθούσα οικογένειά μου.
Αφού μετά κόπων καί βασάνων βρήκα μιά καλή δουλειά(Ιδιωτκός Υπάλληλος σε Εκτελωνιστικό Γραφείο)σκέφτηκα ότι χωρίς απολυτήριο Γυμνασίου θά ήμουν εφ'όρου ζωής υπάλληλος.Αποφάσησα λοιπόν νά ξαναπάω στό Σχολείο τήν Νύχτα εργαζόμενος τήν ημέρα.Καί δόξα τόν θεό τά καταφερα ,τό τελείωσα μέ καλό βαθμό καί γιά να πάρω απολυτήριο ισότιμο καί ισοδύναμο ,έδωσα εξετάσεις στήν τελευταία 7η τάξη σέ μιά ειδική Επιτροπή τού Υπουργείου Παιδείας απ' όπου καί πήρα τό σχετικό απολυτήριο πτυχίο τό οποίο στή πορεία ήταν σωτήριο γιά μένα.Καί όλα αυτά πάντα εργαζόμενος τής ημέρα μέχρι τήν ΩΡΑ της στράτευσής μου στό Κ.Ε.Ν.ΚΟΡΙΝΘΟΥ στίς 15-7-1962 με τήν 63η ΕΣΣΟ διότι μέχρι την 13η Ιουλίου έγραφα στίς σχετικές με τό πτυχίο εξετάσεις
καί γιά νά είμαι συνεπείς στήν παρουσίασή μου στό Στρατό έφυγα μαζί με δύο ακόμη φίλους με ταξί από Καβάλα μέχρι Αθήνα καί από Αθήνα με τόν Ο.Σ.Ε.στήν Κόρινθο .Καί έτσι πρόλαβα νά καταταγώ εμπρόθεσμα....

@Τέλος στή συνέχεια θα ήθελα ν'αναφερθώ σέ τρία αξιοσημείωτα γεγονότα πού έλαβαν χώρα κατά τήν περίοδο τής Στρατιωτικής μου θητείας Δλδ.από Ιούλιο του 1962 μέχρι τόν ίδιο μήνα του 1964(24 μήνες) Εκτός τών άλλων λοιπόν,θά άναφερθώ μόνο στά ιστορικά γεγονότα τής εποχής τά όποία επιρέασαν σέ σημαντικό βαθμό τίς πολιτικές εξαλίξεις 1ον)Θάνατος(Δολοφονία)Γιατρού καί Ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη .-2ον)Δολοφονία του Προέδρου τών Η.Π.Α.ΤΖΩΝ Φ.ΚΕΝΕΝΤΥ καί 3ον)Σέ δύο αλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις στή πατρίδα μας Κέρδισε ή ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ Γ.Παπανδρέου.-!!!!!!

ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Έτος 2000 μ.χ. Ήρθε λοιπόν και το πολυπόθητο έτος. Πανηγυρίσαμε, ενθουσιαστήκαμε, ελπίσαμε σε κάτι καλύτερο, είδαμε τη σαπουνόφουσκα του millenium να διαλύεται από τον κρότο των φωτεινών πυροτεχνημάτων και την επόμενη μέρα να κυλά όμοια με όλες τις προηγούμενες σαν να μη συνέβη τίποτα.

Η ζωή στον πλανήτη μας φαίνεται να δυσκολεύει. Η νέα εποχή μας φαίνεται φοβερά αντιφατική. Από την μια πλευρά θαυμάζουμε τα επιτεύγματα, τις κατακτήσεις, τον υπερανεπτυγμένο τεχνικό πολιτισμό, την καταπληκτική τεχνολογία. Από την άλλη πλευρά σκυθρωπιάζουμε ειδικά εμείς οι νέοι άνθρωποι, βλέποντας τις καθημερινές εκδηλώσεις της βαρβαρότητας, του χαμηλού ήθους, της αμβλύνσεως του ηθικού αισθητηρίου, της υποβαθμίσεως των πνευματικών αξιών, της εγκληματικής ανεκτικότητας, την χαμηλή γενικά στάθμη μεγάλης μερίδας συνανθρώπων μας. Απορούμε, γιατί βλέπουμε υπερανεπτυγμένα μυαλά με υποανεπτυγμένες καρδιές. Βλέπουμε πολιτισμένους επιφανειακά ανθρώπους, με απολίτιστες εκδηλώσεις. Βλέπουμε άφθονα παραδείγματα επιφανειακής εντιμότητας με πρωτοφανή ανεντιμότητα ζωής, βλέπουμε επιφανειακή ευγένεια και αξιοπρέπεια με βάρβαρες εκδηλώσεις και εσωτερική σήψη.

Από την άλλη πλευρά αφουγκραζόμαστε το σύνθημα της εποχής μας : «Όλα επιτρέπονται». Κανένας φραγμός πια, κανένα όριο, καμία ηθική. Μας συμβουλεύουν σπάστε τα δεσμά, χαρείτε τη ζωή χωρίς ψευτοσυντηρητισμούς και εμπόδια. Κι όμως ενώ το σύνθημα μας αρέσει αισθανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Διαπιστώνουμε με απογοήτευση ότι η ίδια η κοινωνία είναι αυτή που βάζει φραγμούς και εμπόδια στην ελευθερία μας. Μας λένε ότι είμαστε ελεύθεροι να έχουμε όσες σχέσεις θέλουμε αρκεί να προφυλασσόμαστε, αλλά δεν μας μιλάνε για το συναισθηματικό πλήγωμα, για την ανικανότητα μας να αγαπήσουμε, για τα πάθη που διαιρούν και σκοτώνουν, για τις αρρώστιες που εξοντώνουν. Δεν μας μιλούν για την ανυπόφορη μοναξιά, για την ανεστιότητα των καρδιών μας και το αδιέξοδο των εφήμερων σχέσεων που τελειώνουν πριν αρχίσουν. Η κοινωνία μας βεβαιώνει ότι μας αποδέχεται όλους όπως κι αν είμαστε, αλλά όταν έρχεται η ώρα των εξετάσεων, μόνο για τους πετυχημένους υπάρχει μέλλον. Μας λένε ότι έχουμε δικαιώματα, αλλά όταν βγαίνουμε στην ζωή βλέπουμε ανεργία, κόπο, δάκρυ. Και αναρωτιόμαστε και πάλι εμείς οι σαστισμένοι νέοι του ίντερνετ και της κόκα-κόλα πως όλα επιτρέπονται ? Το ψέμα μας πληγώνει, θέλουμε να φωνάξουμε, να επαναστατήσουμε ! Που πάμε ? Ποια ανθρώπινη κοινωνία οικοδομούμε ? Τι τρόπο ζωής διαμορφώνουμε ? Που είναι η ευτυχία που μας υποσχεθήκατε ? Όλοι μας αργά ή γρήγορα βιώνουμε το αδιέξοδο. Η κρίση μας είναι βαθιά και αισθανόμαστε αδύναμοι χωρίς να μπορούμε να παρέμβουμε. Πολλές φορές καταλήγουμε σε κατάσταση ακηδίας, σε τέλμα. Σε πλήρη αδιαφορία για ότι θα έπρεπε να είναι η φροντίδα μας.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση της εσωτερικής σύγχυσης και της κοιμισμένης μας συνείδησης ακούμε μια φωνή να μας καλεί, την φωνή της Εκκλησίας και του Χριστού. Η Εκκλησία σπουδάζει τους αποκαλυπτικούς καιρούς μας, προβάλλοντας μια νέα πρόταση ζωής. Η Εκκλησία μας βεβαιώνει πως δεν βλέπει στον άνθρωπο το αντικείμενο της εκμετάλλευσης, πως δεν αποβλέπει στην «χρησιμοποίηση» του για κάποιους σκοπούς. Αντικρίζει στον άνθρωπο το μοναδικό πρόσωπο με την ανεκτίμητη αξία, με τον ασίγαστο πόθο της Θέωσης. Δεν είναι η Εκκλησία ούτε ιδεολογία, ούτε οργάνωση, ούτε εξάρτημα της κρατικής μηχανής. Πρεσβεύει πως είναι κοινωνία προσώπων και τρόπος ζωής, μια καθημερινή γεύση αγάπης, μια εμπειρία βίωσης της ζωής του Χριστού και των Αγίων.

Η κατάρρευση των ειδώλων στα οποία κάποτε είχαμε πιστέψει και η βαθύτερη δίψα μας για αυθεντική ζωή και ύπαρξη, μας κάνουν να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε: Τι μπορεί να μας προσφέρει η Εκκλησία σήμερα ? Μπορεί να ανταποκριθεί στην κραυγή της αγωνίας μας ? Πόσα είναι αυτά που πραγματικά γνωρίζουμε για την Εκκλησία ? Όταν μιλούμε για το σώμα της Εκκλησίας βλέπουμε και τον εαυτό μας μέσα σε αυτό ?

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως το 76% των νέων δηλώνουν πως πιστεύουν στον Θεό. Οι ίδιοι όμως σε ποσοστό 68% δηλώνουν επίσης ότι δεν εμπνέονται από τους ιερείς. Είναι αλήθεια επίσης ότι ενώ δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό δεν διατηρούν συνειδητή σχέση με την Εκκλησία. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί νέοι να δέχονται μεν την πίστη, να απορρίπτουν δε την Εκκλησία. Σήμερα οι νέοι μιλούν για την Ορθοδοξία, αλλά λίγοι φαίνονται διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τις προσωπικές τους επιλογές για χάρη του Χριστού.

Οι εχθροί και οι πολέμιοι της Εκκλησίας σήμερα είναι πολλοί. Αρκετοί δηλώνουν άθεοι ή μηδενιστές και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, του Χριστού και των Αγίων. Θεωρούν την Εκκλησία ως έναν μη κυβερνητικό οργανισμό ή μία ιδεολογία καθόλου μοντέρνα, ως κοινωνικό κατεστημένο που δεν ανταποκρίνεται στους σύγχρονους καιρούς μας. Υπάρχουν αυτοί που ταυτίζουν την Εκκλησία με την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση. Δέχονται την Εκκλησία σαν ένα πολύτιμο κληροδότημα του παρελθόντος, άξιο τιμής και σεβασμού, που όμως δεν έχει να κάνει με τη ζωή των ανθρώπων, τις ανησυχίες και τα προβλήματα τους. Συμφωνούν πως η Ορθοδοξία είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, κλεισμένος όμως ορμητικά σε ασφαλείς προθήκες ενός μουσείου, θαυμαζόμενος αλλά απόμακρος από τη ζωή των ανθρώπων. Έτσι αποδίδουν σε αυτή χαρακτήρα καθαρά διακοσμητικό, φολκλορικό και φαντασμαγορικό, για τις τελετές και τις προθήκες της ιστορίας. Άλλοι ενώ δέχονται την ύπαρξη μιας ανώτερης αρχής βλέπουν μέσα στο Ευαγγέλιο μόνο «πρέπει» και «μη» που περιορίζουν την ελευθερία τους, και θεωρούν ότι εάν εφαρμόσουν αυτά που ζητάει η Εκκλησία θα είναι σαν καθυστερημένα άτομα που όλοι θα απορρίπτουν γιατί κατέβηκαν από άγνωστο πλανήτη. Στους εχθρούς δυστυχώς θα πρέπει να κατατάξουμε και κάποιους ιερείς-ψευδοπροφήτες που σκέφτηκαν να επιλέξουν ένα προσοδοφόρο επάγγελμα. Κυκλοφορούν ανάμεσα μας άπιστοι, υποκριτές και εμπαθείς ρασοφόροι που εκμεταλλεύονται την λαχτάρα μας με πνεύμα πονηρίας και ιδιοτέλειας. Είναι ένα θλιβερό και επικίνδυνο φαινόμενο και αποτελεί δείγμα φοβερής πλάνης και καρκίνωμα που πλήττει σοβαρά την πίστη μας και το σώμα της εκκλησίας

Από την άλλη πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να συμμετέχουν στο σώμα της Εκκλησίας και να ονομάζονται Χριστιανοί. Κάποιοι πιστεύουν πως η Ορθοδοξία είναι η πιστή τήρηση μερικών υποχρεωτικών κανόνων κι ενός τυπικού που θα πρέπει να απομνημονευθεί. Ως νέοι Φαρισαίοι συμμετέχουν στα μυστήρια και καυτηριάζουν με ζήλο όλους τους αμαρτωλούς, τοποθετώντας τον εαυτό τους στους αναμάρτητους, στα συνεπή παιδιά του Θεού. Κάποιοι προσεγγίζουν την Εκκλησία για να απαλλαγούν από τα ψυχολογικά τους προβλήματα ή να αποδιώξουν την αφόρητη μοναξιά τους. Κάποιοι επειδή κουράστηκαν από το αδιάκοπο κυνηγητό της εγωιστικής αυτάρκειας και ικανοποίησης, και αναζητούν την ειρήνη και την γαλήνη. Κάποιοι γιατί είναι απλά δυστυχισμένοι και αναζητούν απελπισμένα την επίγεια ευδαιμονία. Τέλος κάποιοι επειδή αναζητούν το αληθινό φως, τον Θεό, την ανάσταση και την αιώνια ζωή. Αλήθεια που θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τον εαυτό μας ? Είμαστε εχθροί ή φίλοι ? Και ας μην βιαστούμε να απαντήσουμε, γιατί ένας γέροντας είπε κάποτε ότι αυτός που δεν εφαρμόζει τον λόγο του Θεού είναι εχθρός του Χριστού και της Εκκλησίας. Θα μπορούσαμε άραγε να υποστηρίξουμε ότι εφαρμόζουμε τις εντολές του Ευαγγελίου ? Αλήθεια πόσο συνειδητά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο ?

Πολλοί από εμάς ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Χριστού και της Εκκλησίας ξεκινήσαμε με πόθο και ενθουσιασμό την μελέτη του ευαγγελίου και αρκετοί από εμάς θεωρήσαμε ότι είχαμε την δύναμη της γνώσης για να το καταλάβουμε και να το ερμηνεύσουμε. Εδώ θα ήταν σκόπιμο να αναφέρω τον Δόκτωρ Φάουστ του Γκαίτε που εξετάζοντας την πορεία της πολύμαθης ζωής του εξομολογείται : «Άχ, σπούδασα Θεολογία και Νομική και Ιατρική, ακόμη και Φιλοσοφία, με κόπο και με υπομονή. Και να’ μαι εδώ, με τόσα φώτα, εγώ χαζός όσο και πρώτα». Διαπιστώσαμε με το πέρασμα του χρόνου ότι η γνώση από μόνη της δεν είναι ο μίτος που μπορεί να μας βγάλει από τον Λαβύρινθο και να μας φέρει πιο κοντά στον Θεό.

Αυτό που στην συνέχεια ακούσαμε από τα στόματα των ποιμένων της Εκκλησίας για την αρχή της Χριστιανικής ζωής ήταν η ζωογόνος θλίψη και η μετάνοια. Ώχ θα σκεφτούν μερικοί, θρησκοληπτικό σύνθημα που ακούμε στα κηρύγματα. Και θα πούνε μερικοί άλλοι καλά χρειάζεται το σκοτάδι της θλίψης για να περάσω στο φως της αλήθειας ? Ο παλαιός άνθρωπος αντιδράει, αρνείται να πάρει νέα πορεία, δύσκολος και άγνωστος μας φαίνεται ο δρόμος γεμάτος παγίδες και σκοτεινά μονοπάτια.

Ας το σκεφτούμε καλύτερα. Πως γίνεται να αποδεχτούμε ότι μέχρι τώρα βαδίζαμε λάθος, ότι βιώναμε τον θάνατο νομίζοντας ότι απολαμβάνουμε ζωή, και να μην λυπόμαστε για τον χρόνο που χάθηκε και για τη ζωή μας που πνίγηκε στις πλάνες και στις ψευδαισθήσεις ? Πώς θα οπλιστούμε με την υπερβατική αποφασιστικότητα για ξεβόλεμα και νέο ξεκίνημα αν δεν «κλάψουμε» για όσα χάσαμε, δείχνοντας στον εαυτό μας ότι κλείνουμε οριστικά τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν ? Εκείνοι που μπορούν και κλαίνε, όχι από απελπισία και στείρα θλίψη χωρίς ελπίδα, αλλά από την βεβαιότητα ότι στο χέρι τους είναι να ανταλλάξουν την κόλαση που έχτισαν με έναν παράδεισο, είναι οι μόνοι που γνωρίζουν πως χτίζεται ο παράδεισος.

Ας βρούμε το θάρρος να σκύψουμε μέσα μας, ας γνωρίσουμε τον εαυτό μας, ας κοιτάξουμε κλεφτά τις πλάνες μας, ας επαναστατήσουμε ενάντια στον κακό εαυτό μας. Γιατί στο εσωτερικό μας ? Μα γιατί ο Χριστός μας είπε «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λουκ. Ιζ’, 21). Ο μεγάλος ρώσος Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ έλεγε: «όπου δεν υπάρχει λύπη, δεν υπάρχει σωτηρία». Με την βοήθεια του Θεού, ας αντικρίσουμε με παρρησία τα πάθη μας, ας κατέβουμε στον Άδη των αμαρτιών μας, ας αντικρίσουμε την κόλαση που κουβαλούμε και ας αισθανθούμε το συγκλονιστικό μήνυμα του Άγιου Σιλουανού : «Κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι». Αν βιώσουμε την δημιουργική λύπη, το μονοπάτι της αλλαγής τρόπου αντιμετώπισης των πραγμάτων, δηλαδή της μετάνοιας, έχει ανοίξει. Μετάνοια σημαίνει αλλαγή νου, αλλαγή οπτικής με την οποία αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας. Σκέφτονται μερικοί : «ωραία εγώ θα πηγαίνω στην εκκλησία, θα εξομολογούμαι, και θα κοινωνάω, άρα θα έχω μετάνοια». Άραγε είναι μόνο αυτό ? Φερόμαστε σαν τους αποφασισμένους αθλητές που πιστεύουν πως αγοράζοντας φόρμα και αθλητικά παπούτσια, θα γίνουν αυτόματα και πρωταθλητές. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την προοπτική του κόπου της προπόνησης και την ανάγκη για μια ζωή με στερήσεις, που επιτρέπουν σε κάθε αληθινό αθλητή να διεκδικεί νίκες. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το πνεύμα της θυσίας και της προσφοράς που θα πρέπει να μας διακατέχει. Έχουμε εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις και ξεχνούμε αυτό που μας είπε ο Χριστός : «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω.ΙΕ’ 5). Θέλουμε να μας δοθούν λύσεις για τα προβλήματα μας, και δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι το φρόνημα από το οποίο θα προκύπτουν οι λύσεις. Σημασία δεν έχει τι θα κάνουμε μέσα στην εκκλησία, αλλά το πώς θα γίνουμε αληθινό μέλος της, πως θα γίνουμε εμείς εκκλησία. Πως θα γνωρίσουμε αληθινά τον Χριστό και θα τον κάνουμε φίλο μας.

Το πρώτο βήμα, η αρχή από εμάς τους νέους για την αναζήτηση της ορθής Χριστιανικής ζωής έχει γίνει. Παρακαλούμε θερμά την Εκκλησία να εξουδετερώσει τα προβλήματα που την ταλανίζουν και να αλλάξει το προφίλ της ώστε να ξεπεράσει τις αδυναμίες του παρελθόντος και να μας πείσει ότι δεν είναι αντικείμενο απαρχαιωμένης κληρονομιάς αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα που μπορεί να μας βοηθήσει στην υπέρβαση της κρίσης με τον φερέγγυο λόγο της και τις θεανθρώπινες διαστάσεις της αποστολής της. Τώρα με μετάνοια και συντριβή ζητούμε από την Εκκλησία να έρθει κοντά μας, να σταθεί στο πλάι μας, να ακούσει τα προβλήματα μας, να λύσει τις αμέτρητες απορίες μας, να παίξει το ρόλο του πνευματικού ηγέτη. Ζητούμε να εργαστεί σκληρά για να επανενταχθεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να δράσει στον τομέα της φιλανθρωπίας, να βοηθήσει στην εμπνευσμένη αναδιοργάνωση της ενορίας, να διατυπώσει απόψεις σε θέματα σύγχρονα που μας απασχολούν. Ζητούμε μια αληθινή και γνήσια Εκκλησία, κυρίως συνέπεια λόγων και έργων, βίωμα, φωτισμένους κληρικούς, πνευματικά αναγεννημένους, με αληθινά ορθόδοξα βιώματα. Η πνευματική μας αδυναμία μεγάλη, γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από έμψυχες εικόνες του Ευαγγελίου, άγιους Γέροντες με ποιμαντική αυτοθυσία που να μας εμπνέουν και να μας διδάσκουν με την ζωή τους, που να έχουν απέραντη αγάπη προς τον Θεό, και από τον Θεό προς εμάς τους ανθρώπους, τις εικόνες του Θεού. Να μας διδάσκουν με την ζωή τους ότι πάντοτε είναι δυνατή η βίωση των ευαγγελικών εντολών και ότι η αγιότητα δεν είναι προνόμιο παλαιότερων μόνο γενεών, αλλά το πιο υπέροχο όραμα και ο ιερώτερος σκοπός της ζωής σε κάθε εποχή. Έχουμε ανάγκη την αφοσίωση και βοήθεια τους για τον φωτισμό, την κάθαρση και τον αγιασμό των ψυχών μας. Να μας οδηγήσουν με εμπιστοσύνη στο ιερό μυστήριο της εξομολόγησης και του αγώνα μας κατά της αμαρτίας. Με φιλάνθρωπο πνεύμα και χωρίς αναγκαστική πειθαρχία, σεβόμενη την ελευθερία μας να μας διδάξουν την ασφάλεια της άγιας υπακοής. Να μας βοηθήσουν να βγούμε από την αυτιστική μας αυτάρκεια και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πρόσωπα σε ενιαίο σώμα και έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Να μάθουμε επιτέλους να μιλάμε στον Θεό μέσω των αδελφών μας, σε μια αδιάσπαστη οργανική ενότητα, σε μια κοινωνική διάσταση που αγκαλιάζει του πάντες. Να μάθουμε να μην ξεχωρίζουμε τους άλλους σε καθαρούς και μολυσμένους, αλλά όπου διακρίνουμε την μαυρισμένη εικόνα του Θεού, να αντικρίζουμε τον εαυτό μας και με προσευχή και περισσή αγάπη να προσφερόμαστε. Να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ότι τα ιερά Μυστήρια δεν είναι προσκόλληση στους τύπους αλλά προσευχή, προσφορά λατρείας προς τον Θεό, πνευματική τροφοδοσία, πηγή αγιασμού και μέσο απολυτρώσεως.

Αλλά ας μην ρίχνουμε πάντα τα βάρη έξω από τον εαυτό μας. Ας νιώσουμε την σημασία της προσωπικής μας ευθύνης. Η πνευματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αποτελεί έναν δείκτη για το επίπεδο των ποιμένων μας. Κατηγορούμε του ιερείς πολλές φορές ότι δεν μας τα λένε καλά, και μπορεί και να έχουμε δίκιο. Θα αρνηθούμε όμως την λύτρωση μας επειδή εκείνοι ως άνθρωποι και όχι ως αυθεντίες μπορεί να χρησιμοποίησαν λάθος λεξικό ? Δεν θα πρέπει μόνο να ζητάμε από τους άλλους να είναι ακέραιοι, πρέπει να αγωνιζόμαστε και εμείς οι ίδιοι, να προσφερόμαστε σαν ένα πρότυπο. Να σταματήσουμε να φιλοσοφούμε και να θεολογούμε, να σιωπήσουμε και να αφήσουμε την ζωή μας και τις πράξεις μας να μαρτυρούν ότι είμαστε μαθητές Του. Χρειάζεται προσωπικός αγώνας, ανδρεία ενδοσκαφή προς ανεύρεση του πρωτόκτιστου κάλλους, ειλικρινή και τίμια έξοδο προς συνάντηση του άλλου με διάθεση κατανοήσεως και παραδοχής, αγαπητικής αλληλοπεριχώρισης και αλληλοβοήθειας. Ας δούμε πως θα συμβάλλουμε στην ενότητα του σώματος της εκκλησίας, πως θα γίνουμε άγια μέλη της. Αυτή θα πρέπει να είναι η αέναη προσπάθεια μας ακόμη και εάν το λησμονούμε. Ας δούμε με ειλικρίνεια πως ο καθένας μας βιώνει τη σχέση του με τον Θεό και στην συνέχεια με τον συνάνθρωπο. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας ας φιλτράρουμε την πίστη μας μέσα από την συμπεριφορά μας προς τον πλησίον. Ας ελέγξουμε τα αποθέματα της αγάπης που διαθέτουμε, ας δούμε κατά πόσο είναι γνήσια ή νοθευμένα από την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό, κατά πόσο επαρκούν ή δεν επαρκούν για να μας ανυψώσουν από την γη στον ουρανό και να μας ανεβάσουν κοντά στον Θεό. Ας ξεφύγουμε από το πάθος της κατάκρισης και ας μάθουμε να είμαστε αιώνια ευγνώμονες σε αυτούς τους άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας που μας έδειξαν το δρόμο αυτής της νέας εμπειρίας, δρόμο που οδηγεί στην κάθαρση, στην σωτηρία και στην αιώνια ζωή. Ας μην κατηγορούμε την κοινωνία και τους άλλους για ότι μας πάει στραβά, ας δοξολογούμε τον Θεό και ας τον ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες Του με τις οποίες αναμφίβολα μας έχει προικίσει. Αντί να περιμένουμε την έξωθεν παρέμβαση για την μεταβολή της ζωής μας, ας συμβάλουμε ο καθένας από το μέρος του, κάνοντας πρώτα αρχή από τον εαυτό μας, τηρώντας τις εντολές του Θεού και αναζητώντας πρώτα την δική μας εσωτερική μεταμόρφωση. Ας δοκιμάσουμε να υπερβούμε τον εαυτό μας και να δικαιώσουμε την ιερή εμπειρία των θεουμένων αγίων της Εκκλησίας μας.

Θα ήθελα να τελειώσω με ένα κείμενο από το βιβλίο του Αλέξανδρου Σμέμαν «Μεγάλη Σαρακοστή»: «Χιλιάδες άνθρωποι νομίζουν ότι οι απαραίτητες αλλαγές έρχονται μόνο απ’ έξω, με την επανάσταση και την αλλαγή στις εξωτερικές συνθήκες. Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν οι χριστιανοί ότι στην πραγματικότητα κάθε τι ξεκινάει από μέσα, από την πίστη και τη ζωή σύμφωνα με την πίστη. Η Εκκλησία, όταν μπήκε στον ελληνορωμαϊκό κόσμο, δεν κατήγγειλε την δουλεία, δεν ξεσήκωσε σε επανάσταση. Αυτή η ίδια η πίστη της, η νέα θεώρηση του ανθρώπου και της ζωής είναι εκείνη που προοδευτικά καταργεί την δουλεία. Ένας άγιος, και άγιος εδώ σημαίνει πολύ απλά κάθε άνθρωπος που παίρνει πάντοτε στα σοβαρά την πίστη του, θα κάνει πολύ περισσότερα για την αλλαγή του κόσμου παρά χιλιάδες τυπωμένα προγράμματα. Ο άγιος είναι ο μόνος αληθινός επαναστάτης σε αυτόν τον κόσμο».

Άννα Αλεξοπούλου

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Χρόνια δύσκολα

@ Χρόνια τώρα χωρίς φώς
μέρες καί νύχτες-χωρίς ήλιο καί φεγγάρι
Τή μοίρα μας γράφουμε,σέ μαύρο χαρτί
τή νύχτα με λυχνάρι.
.//.
Χωρτίς νερό κι'αέρα,μόνοι βαδίζουμε -πατώντας τόν ίσκιο μας
Δίχως όνειρα ξυπνάμε τίς αναμνήσεις τής φτώχειας,καί τής
αγάπης τής πρώτης,πού πέρασε στήν Αιωνιότητα
@ Μουσικές,τραγούδια τής θάλασσας-κελαδήματα
μάς φέρνουν θύμησες παληές-στή καρδιά καί στό νού
τό αίμα μας στίς φλέβες μας-ενώνουμε,έστω κι'αργά
προσπαθώντας απεγνωσμένα-νά ζήσουμε...
.//.
Σταυροί σπαρμένοι στή θάλασσα,μποδίζουν τή στράτα μας,
Σφιχτά δεμένοι,μέ χονδρες αλυσίδες...ελπίζουμε!!!-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 76

Προσμονή

@ Τή καρδιά μου,μέ κόπο κρατάω μεσ'τά δυό μου χέρια καί
προσμένω μέ χαρά τή λαμπρή πού θάρθεις
μέ λουλούδια τής 'Ανοιξης-νά φέρεις τή λύτρωση,με χαμόγελο
της Αυγής,μέ κελαδήματα πουληών-σέ μακρυνούς ορίζοντες
σέ δρόμους ευτυχίας-χωρίς επιστροφή σε κατασκευασμένα όνειρα.
.//.
@ Απελευτερωμένοι από ταμπού καί προσχήματα,συμβιβασμούς καί
φτηνούς έρωτες -πού σκοτώνουν-αθεράπευτα ρομαντικοί,
Νά μιλάμε γ'αγάπη,γιά όνειρα σέ στιγμές ευτυχίας...
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 82

Άδολη σχέση

@ Μέ συνέπεια καί θάρρος τό παρόν αντιμετωπίζω
ελπίζω στό μέλλον τό απώτερο -Χαράς ευαγγέλια όταν γελάς
στήν άλλη του σύρματος,καταβροχθίζω με βουλημία τις λέξεις σου
τίς μετρημένες κουβέντες σου-γεμίζω χαρά,προσεύχομαι γιά σένα.
@ Δέν χτίζω στήν άμμο,δέν ονειρεύομαι κι'ελπίζω-περιμένω τό μήνυμα
που φέρνει τό πουλί Ο Ερωδιός-πετώντας αργά...
.//.
@ Τήν απαίσια όψη τού κόσμου κρατάω στά μάτια μου,
μιά λέξη σου μόνο καί μ'ανεβάζει-απόλυτα,ψύχραιμα,ολοκληρωτικά
κι'απρόσκοπτα.
@ Φίλος...παμμέγιστος,απροσπέλεστος.Βράχος στήν πορεία πολύτιμος.
Ειλικρινής,Μοναδικός.Στήν ανάγκη παρών μέ τό χαμόγελο,σύντροφος,
άντρας,αδερφός στό νού καί στή καρδιά...αέναος.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 96

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

'Αφιερωμένο εξαιρετικά

@ Απόμακρα πρόσωπα,σκοτεινά
βροχή νέφος,καταχνιά
Άνθρώπινες σχέσεις,συναισθήματα
τά πάντα σέ κατάψυξη
@ Μάταιη ή προσπάθεια,δίχως ανθρωπιά
άδικος κόπος,χωρίς αξιοπρέπεια,
γιά λίγη ευτυχία,ελάχιστη
Λίγο χαμόγελο,αβίαστο,ζεστό
λίγη χαρά,ανείπωτη.
@'Οπου μέ θέλουν ΔΕΝ αγαπώ-'οπου αγαπάω τούς θέλω
γιαυτό λοιπόν-φέρτε μου τό ποτήρι,ΕΓΩ συνεχίζω...
ΖΗΤΩ εμείς πού μαζί προχωράμε,
Ανάμεσα στούς Λύκους-Στή παγωνιά τού Κόσμου!!!.....

Ολοκλήρωση

@ Στήν απεραντωσύνη τού κόσμου
προβάλεις στά κόκκινα
Ψηλά κάτ'απ'τά σύννεφα.
Προσπαθώντας νά καταλάβω,τί μού συμβαίνει-Χάνομαι
στό πέλαγος τών αναμνήσεων-καί τών εφηβικών μου ονείρων,πού
κυκλοφορούν στό Είναι μου.
@ Απελευθερωμένοι από ταμπού καί ανίερες προκαταλήψεις...
Απογειωνόμαστε ενωμένοι-ψυχή καί σώμα
συνυπάρχουμε ,κόντρα στόν άνεμο .Δρασκελώντας τίς ρίζες μας,
Σαρκάζουμε τή μοναξιά -καί Αποθεώνουμε τήν ολοκλήρωση σέ
Κόκκινο φόντο!!!...
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 97

Μοίρα μου

@ Αυτή τή πετρα πού απόθεσαν στούς ώμους μου,θα τήν μεταφέρω οσ'αντέχω-μοίρα μου,καί θα τήν αποθέσω κεί π'αρμόζει
@ Η εποχή μου,άν δέν αντέξω μή μέ κρίνετε με αυστηρότητα.-
@ Στά μάτια μου κουβάλησα σάν έμβρυο,τό μεγάλο μου όνειρο
μέχρις εδώ!!! Μοίρα μου,καί στά μάτια μου πάλι-πρίν τ'ασφαλίσω γιά πάντα-θά προσέξετε,πόσους θανάτους γεύτηκα-πρίν τόν δικό μου!!!!!!...
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 97

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Νυχτερινή Αφιέρωση

@ Τή νύχτα φοβάμαι μονάχος
τό σκοτάδι μέ πνίγει
Τρελλή ή μουσική της νύχτας-μέ σκοτώνει
Ύπνος μού λείπει
@ Τή σκιά μου πατάω- καί φοβάμαι τήν άβυσσο τούς ποντικούς
τής νύχτας,τά μάτια τής γάτας τό βράδυ φοβάμαι
Τό φαρμάκι φοβάμαι στίς ψυχές τών ανθρώπων-πού βγαίνει σέ δόσεις.
@ Κλονίζομαι όταν τόν θάνατο,αντικρύζω,στά μπουντρούμια της χαράς..
Αθεράπευτα ρομαντικός,περιμένω τό φώς τής αυγής,κι' ελπίζω.
@ Επανέρχομαι στά τού κόσμου
απογοήτευση στή πράξη-νύχτα καί μέρα,ίδια γεύση
Συνήθεια?Συμβιβασμός?Ψευδαίσθηση?Ηρωισμός? Δέν τό γνωρίζω,δέν τ'ο ψάχνω.Μέ συνεπαίρνει ή αμαρτία,'ο κατήφορος,ή καταστροφή .....
Χριστέ μου!...
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 97

Μιλώ μ ' εσένα

@ Μεσοπέλαγα,χάθηκα χωρίς νερό καί φώς
Στήν άκρη τού γκρεμού,μονάχο μέ βρήκε τό πρωί
στά όρη,στά ψηλά βουνά -μιλώ γιά σένα
Στά πουλιά,ρωτάω άν υπάρχεις?
πού υπάρχεις?
Στά λουλούδια,φωνάζω δυνατά τ' όνομά σου,στόν αέρα-ψιθυρίζω
τή λέξη σ' αγαπώ Καί γίνεται ηχώ καί γίνεται αντίλαλος
μεσ'τά φαράγγια,μεσ'τίς ρεμματιές
μιλώ μ'εσένα.
@ Στά δέντρα,στούς κορμούς-καρδιές καί βέλη,σχεδιάζω
στό χορτάρι-ζωγραφίζω τή μορφή σου
Στά βράχια-γράφω τ'όνομά σου μέ κόκκινη μπογιά.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΙΟΥΝΗΣ 92

ΞΗΜΕΡΩΜΑ

Τή μουσική ψάχνω τής θάλασσας,
Άνοίγω θέση στό κόρφο μου
Νά κρυφτεί τό φεγγάρι
.\.
Σμίγοντας τήν αγάπη μου,μέ τούς στεναγμούς τών κυμάτων
μαζεύω πέταλα λουλουδιών στούς ώμους
Μέ τήν ευχή νά γίνω πουλί -νά πετάξω,
Πρίν ξημερώσει.......
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΕΝΑΡΗΣ 97

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΩΝ - ΚΑΒΑΛΑ 3/5/1992

Στίς ΚΑΒΑΛΑΣ τήν όμορφη πόλη
τρείς ημέρες περάσαμε όλοι
στίς φροντίδες του ΦΙΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
.\.
Τό Νησάκι τήν όμορφη ΘΑΣΟ
απ' τό μυαλό μου ποτέ ΔΕΝ θά χάσω
.\.
Θά θυμάμε ΟΜΟΡΦΙΕΣ καί Νησάκι
καί τόν ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΖΗΣΑΚΗ
.\.
Κι' άν ό χρόνος τό φέρει ποτέ
θά ξανάρθω μέ τήν Ο.Ε.Τ.Ε.
.\.
Κι' όταν ό Θεός ποτέ τό θελήσει
γιά τόν κλάδο μου νά περάσει ή Κρίση
ό τών πάντων αυτός ρυθμιστής,άς δηλώσει
πώς είναι κι' αυτός .....Εκτελωνιστής
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΛΟΥΡΗΣ - ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Γ.Γ. ΟΕΤΕ)
ΜΑΗΣ 1992
Καί γιά τήν αντιγραφή Χ.Ζ.
@Τό παραπάνω 5στιχο γράφτηκε καί διαβάστηκε στή διαδρομή από ΘΑΣΟ-ΚΑΒΑΛΑ.-
Μέ τήν αντιγραφή του καί μέ τήν σειρά μου έρχομαι νά θυμηθώ τίς δύσκολες μέρες πού πέρναγε ό κλάδος μας (διότι τήν 1-1-1993 άνοιξαν τά σύνορα τής τότε Ε.Ο.Κ.)καί εξ' αιτίας τού έν λόγω μέτρου καταργήθηκε σέ μεγάλο βαθμό τό Εκτελωνιστικό επάγγελμα καί πολλοί Συνάδελφοι έμειναν χωρίς αντικείμενο .'Ο αδελφικός Φίλος καί εκλεκτός Συνάδελφος πού μάς τίμησε μέ τό παραπάνω ποίημά ΤΟΥ -Δέν υπάρχει πλέον στή ζωή Δυστυχώς.Αιωνία του ή μνήμη,Αέναη ή θύμησή του.......

ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

@ Στά σύνορα τής λήθης
στήν άκρη του γκρεμού
καταμεσής στό πέλαγος,στό βάθος τ'ουρανού
σέ βρήκα μοναχή
@ Στά χρώματα τής ίριδας,στό φτερό τού Αετού
στή καρδιά τής καταιγίδας,στό τέλος τής βροχής
σέ πλησιάζω
@ Τόν ήλιο ατενίζω ,σκαρφαλώνω απεγνωσμένα
στό άπειρο κρατιέμαι
Ψηλώνω,ανοίγοντας τά χέρια μου
τόν ίσκιο μου ξεπερνάω,προσπαθώ νά σέ φτάσω.-

ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 91

Ουτοπία

@ Φεύγεις κι'ερχεσαι,πετάς
τη μιά στά λουλούδια,τήν άλλη στά σύννεφα..
Κλείνω τά μάτια μου ,καί σέ βλεπω στά μισά τού δρόμου!
Αγναντεύω τόν ίσκιο σου πού μέ σκεπάζει,
αργεί ή άνοιξη νάρθει,ή γλυκειά
Νά γίνω πουλί νά πετάξω ,νά περάσω στά σύννεφα
ν'αγγίξω τό στήθος σου,τά φτερά τής αγάπης
Νά γίνω Αθάνατος.........

ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 87

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

ΦΡΙΚΤΑ ΜΟΝΟΣ

@ Ατέλειωτος δρόμος,χωρίς χαμόγελα καί πικροδάφνες
στό βάθος τ'ορίζοντα,ανασαίνω βαρειά καταδικασμένος
ν'αναπολώ θύμησες παληές,ξεθωριασμένες,πού
καρφωμένες στόν ίσκιο τού είναι μου,στροβιλίζουν
μπροστά μου ολοζώντανες,καί μού θυμίζουν πώς έχω γεράσει
καί μ'απειλούν να συμβιβάζομαι δίχως όρους
Υπερβολές θα μού πείς,λόγω απόστασης.
@ Δέν μ'αγγίζουν οί ψευδαισθήσεις,τά πολύχρωμα φώτα,Επιμένω
κι'αποφεύγω τίς χείμερες,πού σκοτώνουν τήν ποιότητα.Επιλέγω
τά δύσκολα,τ'ακατόρθωτα στή φρικτή μοναξιά μου,πού ποτέ δέν
μέ πρόδωσε.
@ Υπερβολές θά μού πείς,μά τώρα ειν'Άνοιξη,καί όλα βρίσκουν
καί πάλι τό δρόμο τους.
Βαθειά ανάσα ζωής,ανεβαίνει στό στήθος
Η λογική επανέρχεται ,ψυχραιμία λοιπόν,δέν χάθηκε τίποτα
όλα είναι στόν τόπο τους,έτοιμα νά σέ υποδεχθούν όπως παληά.
@ Συναισθηματικά φορτισμένος,επιμένω πατώντας στά βιώματα
τής μακρυνής μου εφηβείας,ακουμπάω στά λάθη μου
αφουγκράζομαι τούς πόθους καί τά όνειρά μου,καί περιμένω τήν
άλλη Άνοιξη,τή γλυκειά ,τή δική μου Ανάσταση!.......
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1989

ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

@Ήσουν εσύ πού Αγγελούδι στούς Ουρανούς
μ'επαιρνες στά φτερά σου
Ήσουν εσύ πού παιδάκι μικρό
φυλούσες,τά ματωμένα γόνατά μου
καί σταματούσε τό αίμα
@ Ήσουν εσύ,όταν χαμένοι κι'δυό μας στήν έρημο
μούδινες,νερό μέ τίς χούφτες σου...

@ Κι' ήρθε ή άλλη ζωή ,σκληρή κι'αδυσώπητη
Απάνθρωπή καί γλυκειά
Κι'έγινες,πεταλούδα πάνω σέ παπαρούνα
στό καταπράσινο λειβάδι
Κι'έγινες νούφαρο,ανάμεσα σέ Κύκνους
στή γαλάζια λίμνη
Κι'έγινες,πουλάκι ανέμελο,μέ κόκκινα φτερά
Καί πετάς ψηλά,κοντά στόν ήλιο
κι' έγινες τό γλυκό πουλί της νειότης.....

ΧΡ. ΖΗΣΑΚΗΣ
Σεπτεμβρης 1984

ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ

@ 'Ενας φίλος είπε γειά
ένας λεβέντης στή καρδιά
'Ενας αητός χάθηκε ψηλά
μιά αγάπη έφυγε,ένας θησαυρός
μιά καλημέρα λιγότερη ,ένα χαμόγελο
μιά ηλιαχτίδα κόκκινη κλωστή
μιά συντροφιά,ένας Άνθρωπος..
@ Στή μαρμαρένια σκαλωσιά,στό κάγκελο
Σταυρωτά ό χάρος τόν σημάδεψε
τό λάδι σώθηκε
τό φώς έσβησε,
καυμός,αντάρα,κουρνιαχτός.
@ Πικρό ποτήρι ή ζωή καί ραγισμένο
τό πένθος,αγιάτρευτη πληγή
άσβηστη,ατέλειωτη σιωπή
στή καρδιά,Λύπη απέραντη καί Καταχνιά
στό μυαλό,Παντοτεινή ή Θύμηση
Στερνή Παρηγοριά.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1984

Η ζωή συνεχίζεται

@ Τό δειλινό μαζεύτηκε νωρίς,τά πουληά τρύπωσαν στό ποτάμι
Ο ήλιος κούρνιασε στούς κόκκινους βράχους
@ τό χώμα σηκώνεται στό ποδοβολητό τών αλόγων
κραυγές κι'αλλαλαγμοί άγριμιών πού αγαπιούνται
@ μιά μέρα Ναί ακόμη μιά μέρα κρύφτηκε
κ' ή ζωή συνεχίζεται..
@ Στό κλουβί του ό σπίνος λαγιάζει αποσταμένος
στό κατώφλι τά φώτα σβησμένα
@ Καλαμιές καί ξερόχορτα,στά διψασμένα χωράφια
τό φθηνόπωρο έρχεται επικίνδυνα
τά φύλλα αδύνατο νά κρατηθούνε
ή χλωρίδα πεθαίνει κ'ή ζωή συνεχίζεται

@ Ανταύγειες ξεθωριασμένες στόν ορίζοντα
τό δρομί μικρό,δέ βγάζει πουθενά
σταυροί κι' αλυσίδες,σπαρμένοι παντού
@ Ο σχοινοβάτης κουφάρι μέ δεκανίκια,παριστάνειι τόν ήρωα
ό φτωχούλης,διάτρητος πεζοπόρος,μετράει τόν ίσκιο του
Κι' ή ζωή συνεχίζεται
ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1984
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Απλοί επισκέπτες

Θεατρίνοι στό πλά"ι",θαυμαστές απ' εκεί
κι'ό κόσμος γελάει
@Ό μόχθος σκληρός,ό αγώνας άνισος
μεγάλο τό άνοιγμα,αγεφύρωτο χάσμα
@πλούσια ή προσφορά,πενιχρή ή ζήτηση
στενή ή ατραπός,απλησίαστη ή δικαίωση
απαθής ή λεωφόρος πανηγυρίζει
@σέ θέση βολής τά κανόνια
τ'άρματα σωπαίνουν μπροστά στ'ολοκαύτωμα
Νηνεμία επικρατεί στό πυθμένα!-
ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1985
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Σημεία τών Καιρών

Απλοί θεατές ξεκομμένοι,αντιμέτωποι μέ τό περιθώριο
τελετουργικά καί άσκοπα οδοιπορούμε
αμφισβητώντας τήν άμπωτη τού κατεστημένου
σκοντάφτουμε στή παλίρροια τού παραλόγου.-
@ Συνειδητά,σάν Μυρμίγκια φορτωμένοι-στροβιλίζουμε ξεκρέμαστοι,
δρασκελώντας τίς ρίζες μας
σαρκάζουμε τή μοναξιά,τήν ολοκλήρωση
σκιαγραφούμε τό ΕΙΝΑΙ μας,στό πέρασμα της Εφηβείας.-
@Βετεράνοι πολεμιστές της καθημερινότητας,χωρίς ανακωχή
μακαρίζουμε τήν ανυπαρξία της Αποσύνθεσης!-

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1986
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Οκτώ Γενάρη 194Ο

Σήμερα γιορτάζω έχω τά Γεννέθλιά μου,κι' άς γράφει ή ταυτότητα

19 Γενάρη 194Ο.-Ή Μάνα μου ή συγχωρεμένη γνωρίζει καλύτερα

απ τόν καθένα (Ο8-Ο1-194Ο) Ημέρα Δευτέρα καί ώρα 8η Πρω"ι'νή

Συγγενείς καί Φίλοι με τήν αγάπη Σας καί τίς Ευχές Σας θά τά

Εκατοστήσω ΖΩΗ νάχω....

ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Γνωμικά,λα'ι'κή θυμοσοφία,ατάκεςπού μ' αρέσουν

Τά πάντα ρεί,Μηδένα πρό τού τέλους μακάριζε,Γηράσκω αεί διδασκόμενος

Σύν Αθηνά καί χείρα κίνει,Τό μή χείρον βέλτιστον,Αγαπάτε αλλήλους

Ό σύ μισείς ετέρω μή ποιήσεις,Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τόν ευεργετηθέντα αχάριστο

Τό χρήμα φέρνει χρήμα,Τό πρόσωπο είναι ό καθρέφτης τής ψυχής

@Τό χρήμα πού χάνεται συνήθως επανέρχεται,ή Υγεία σπανίως,Ο χρόνος ΠΟΤΕ.-

"Μικροί θάνατοι"
Αυτοί οί άνθρωποι πού μάς πλήγωσαν καί μάς ξέχασαν,ενώ εμείς τούς
δώσαμε ζωή,τούς ΑΝΑΣΤΗΣΑΜΕ..τούς ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ.-από Αν.Βαλάκου
Στενοχώρια=Μητέρα όλων των ασθενειών
Ανεργία=Αργός θάνατος
Μιζέρια=Δυστυχία,γκρίνια,φτώχεια συναισθημάτων,Συννεφιά,κατήφεια
Οικονομική άνεση & Υγεία=Χαρά,εφορία ψυχής,χαμόγελα,λιακάδα,ηρεμία... από Χ.Ζ.με αγάπη πολλή.-!!!

Λέξεις,φράσεις πού μ'αρέσουν

Εν τη ρήμει τού λόγου-Ειρήσθω εν παρόδω-Αθεράπευτα ρομαντικός

Δικαίωμα στό όνειρο-Διά ζώσης Φωνής-Νεόπτωχοι-Θλιμμένος Κλόουν

Αξιοπρέπεια=Ακριβό αιτούμενο σήμερα

Έμφυτο=μ'αυτό γεννιόμαστε- 'η-τό κατέχουμε απ' τή φύση μας.-

Επίκτητο=τό αποκτούμε μέ τόν καιρό στη πορεία τής ζωής.-

Αγαπημένα μου βιβλία

@ Ενα παιδί μετράει τ'αστρα"
του Μεν.Λουντέμη-Ελληνας πολ.πρόσφυγας (απεβίωσε)

@Οί ΑΘΛΙΟΙ του Βικτ.Ουγκώ (απεβίωσε)

@"ΚΟΚΑ"Ι"ΝΗ "τού ΠΙΤΙΓΚΡΙΛΙ (ψευδώνυμο Ιταλού Συγγραφέα)απεβίωσε


@Εκλα"ι"κευμένη ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ τού Ν.Ι.ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ελληνα γιατρού πού απεβίωσε.-

επίκλησης εκ μέρους μου τις ανοχής Σας

Αίσθάνομαι χωρίς υπερβολή τήν ανάγκη κάθε φορά που γράφω αυτά πού διαβάζετε νά ζητάω την ανοχή Σας καί τήν τυχόν συμπαράστασή Σας ώς
και τήν δέουσα υπομονή σας άν Σας κουράζω,υποσχόμενος στό μέλλον νά
προσαρμοσθώ όσο γίνεται στά νέα δεδομένα καί νά ανταποκριθώ μέ σχετική ακρίβεια στίς ανάγκες τις παρούσας ενασχόλησής μου.
Όπως αντιλαμβάνεσθε διαβάζοντάς με ΔΕΝ έχω σταθερή και συντονισμένη την γραφή μου επί του προκειμένου,καθόσον αυτή ή εκπορεύεται από τήν απειρία μου λόγω τής βρεφικής από πλευράς μου σχέσης μέ τό ΙΝΤΕΡΝΕΤ
καθόσον μόλις 2 μήνες έχουν περάσει από την ώρα πού γιά ΠΡΩΤΗ φορά
κάθησα απέναντι στό ΘΗΡΙΟ πού λέγεται Η/Υπολογιστής καίκαθημερινά
προσπαθώ γιά τό καλύτερο πάντοτε όμως μέ περίσσιο άγχος λόγω χαρα
κτήρα μου καί ιδιοσυγκρασίας.Τί νά κάνω δέν γίνεται τίποτε τώρα ετσι
Γεννήθηκα.........
Δέν θέλω να νοιώθω ότι μετέχω σε διαγωνισμό Χρηστών,αντιλαμβάνεσθε προφανώς τί εννοώ γιαυτό δράττομαι της ευκαιρίας να σας ζητήσω συγνώμη καί να Σας ευχαριστήσω από καρδιάς

Περί Γάμου,συμβίωσης & Συμβιβασμού

ΣΗΜΑΔΙΑΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ
@Ημερομηνία γνωριμίας με τήν μετέπειτα καί μέχρι σήμερα σύντροφό τηςζωής μου είναι 14 Φλεβάρη προτού ανακαλυφθεί καί εισαχθεί στήν Ελλάδα ή γιορτή τού Αγιου Βαλεντίνου.-
@Ημερομηνία Γάμου μας η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1968 προτού εμφανισθεί στό προσκύνιο της χώρας η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη !!!.-
@Ημερομηνία τεκνοποίησης -Γέννησης-του πρώτου μας παιδιού 1η ΜΑΗτου έτους 1969 καί δόξα τον Θεό.....καί ή ζωή συνεχίζεται με διάφορα
σκαμπανεβάσματα,άλλοτε χαρούμενα καί άλλοτε στενάχωρα όπως συνήθως συμβαίνει στίς οικογένειες των ανθρώπων όσο υπάρχουμε,όσο αναπνέουμε,ζούμε καί ελπίζουμε.......

Ειδικότης κτηθείσα εν τω Στρατεύματι

Δεν είναι και εύκολο να πάρεις αυτήν τήν ειδικότητα στό στράτευμα δλδ
Γραφέας Πεζικού' τήν εποχή πού στρατευτικα υπήρχαν τα Κοινωνικά
Φρονήματα παλαιάς κοπής ,τώρα ειν αλλοιώς "έχουν καταργηθεί"καθώς
μας διαβεβαιώνουν οί εκάστοτε κρατούντες αρμόδιοι.-
Μέ λίγα λόγια πήρα τήν φαινομενικά αξιοπρεπή αυτή ειδικότητα επειδή
αφ'ενός μεν 'ο Αείμνηστος πατέρας μου συμμετείχε ενεργά στήν Εθνική
Αντίσταση κατά την Γερμανική Κατοχή και αφ'ετέρου ό εκτελεσθείς διά
τουφεκισμού από τα Γερμανικά Κατοχικά Στρατεύματα ήταν μέλος τών
Συνδικάτων τής Καπνεργατικής Τάξης καί δέν συμβιβάσθηκε μέ τούς Ελληνες δοσίλογους τής Κατοχής καί προτίμησε νά φύγει τραγουδώντας
τό έχε γειά καυμένε κόσμε-ευτυχώς αυτός ό Θείος μου (αδελφός τού πατέρα μου ΔΕΝ πρόλαβε νά κάνει οικογένεια).-
Η εν λόγω εκτέλεση έλαβε χώρα στή Θεσσαλονίκη (Στρ,Παύλου Μελά)τό
Σωτήριο έτος 1942 στίς 3Ο Δεκεμβρίου μαζί μέ άλλους 44 συντρόφους του.Αιωνία τους ή μνήμη.!!!

Η ΧΕΛΙΔΟΝΟΦΩΛΗΑ

Από το Αναγνωστικό βιβλίο της 4ης Δημοτικού διάβασα καί έμαθα απέξω
ένα μικρό ποιηματάκι τό οποίο απήγγειλα στήν γιορτή τού τέλους της σχολικής χρονιάς στήν 1η τάξη του Δημοτικού σχολείου μπροστά στήν ασφυχτικά γεμάτη από γονείς Αυλή τού Σχολείου μου,καί άν το θυμάμαι καλά έλεγε κάπως έτσι'' Η ΧΕΛΙΔΟΝΟΦΩΛΗΑ"
Μιά φορά σέ κάποια στέγη,δυό χαρούμενα πουλιά- δυό σπαθάτα χελιδόνια
πήγαν κι'έχτισαν φωληά.Κιένα χέρι,κάποιο χέρι,πού δεν πόνεσε σταληά
πάει στή στιγμή κάποια μέρα-καί γκρεμίζει την φωληά.
Σάν γυρίσανε τό βράδυ,τά καυμένα τά πουλιά -Δεν ευρήκαν στή φωληά τους τά μικρά τους τά παιδιά.......-
Κατόπιν,γιά λόγους πού στήν πορεία θα εξηγήσω.Βρέθηκα εργαζόμενος την ημέρα και μαθητής τό βράδυ στήν ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
της οποίας ένα δείγμα γραφής πρός τό παρόν θα αρκεσθώ να δώσω-καί
εχει ως εξής
ΣΧΕΔΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ
Εν Καβάλα τη τάδε ημερ
Πρός
Τόν Κύριο τάδε
Βιομήχανο
Ερμού 44
Αθήνας
Αξιότιμε Κύριε
Ελάβομεν τήν υπό ημερομηνίαν ......ανακοίνωσίν Σας διά τήν ποιότηταν
τών προιόντων Σας ώς καί διά τάς αντιστοίχους τιμάς των καί ευχαρίστως Σάς γνωρίζομεν ότι συντόμως θά στείλωμεν αντιπρόσωπόν
μας διά τήν προμήθειαν αναλόγου πρός τάς ανάγκας μας ποσότητος.
Θά είμεθα ευτυχείς εάν ή συνεργασία μας στηριχθεί επί της καλώς εννοούμενης εμπορικής πίστεως καί διά την ατομικήν μας ωφέλειαν ,αλλα κατά κύριον λόγον πρός εξυπηρέτησιν τού κοινού τής πόλεώς μας
διακρινομένου διά τό ηυξημένον αίσθημα τού ωραίου καί τού στερεού.
Μετ' Εξαιρέτου Τιμής
Χ.Ζ.
Η επιστολή μου αυτή καταχωρήθηκε δημοσιευόμενη στό βιβλίο πού εξέδωσε κατόπιν ό αρμόδιος γιά τό μάθημα Καθηγητής μου Αείμνηστος
Μίμης Παπακωνσταντίνου-τον οποίο ευχαρίστησα τότε για την τιμή που
μου έκανε στά δύσκολα γιά μένα χρόνια.Θά τον θυμάμαι πάντα με
Σεβασμό κι'εκτίμηση γι'αυτά πού μας δίδαξε στό νυχτερινό αυτό αξέχαστο σχολειό.-

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Γειάσου Κόσμε

Είμαι Συνταξιούχος Εκτελωνιστής γενηθείς και διαμένων μονίμως στήν Καβάλα.Σήμερα ξεκινάω νά γράφω με αρκετή δυσκολία (ως νέος χρήστης ΙΝΤΕΡΝΕΤ)στόν Υπολογιστή μου καί στήν αρχή θα ασχοληθώ με προσωπικά μου βιώματα -Θέματα-πού σημάδεψαν ανεξίτηλα τήν μέχρι τώρα ζωή μου καί συντοχρόνως θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στίς ανάγκες της εποχής (με τα καλώς ή κακώς κείμενα στούς δύσκολους καιρούς μας)ως ενεργός πολίτης καί όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι χωρίς φόβο καί πάθος. Εύχομαι να τα καταφέρω καί να καλύψω ένα κενό στίς μέχρι σήμερα δραστηριότητές μου πού ειλικρινά με απασχολούσε.