Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Καί τού Χρόνου μέ Υγεία

Ακολουθώντας φιλική μας οικογένεια πρό ημερών βρεθήκαμε Κυριακή πρωί νά παρακολουθούμε μαζί τους τή Θεία Λειτουργία όσο ποιό λιτά γίνεται.,στό γραφικό καί ταπεινό εκκλησάκι τ'ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ σέ κοντινό μας χωριουδάκι πού απέχει περί τά 15 χιλ/τρα απ τή πόλη μας.Καί γιά νά είμαι ειλικρινής ήτανε καί η πρώτη φορά στή ζωή μου πού επισκεπτομουνα αυτό τό απόμερο καί μισοεγκαταλειμένο χωριό πού εκτός από εκκλησάκι καί σχολειό ΔΕΝ έχει Καφενείο ούτε μπακάλικο γιά τούς λιγοστούς μόνιμους κάτοικους σέ περίπου 25 σπίτια κλεισμένους.Διαθέτει όμως Φύση φοβερή,απόλυτη ηρεμία,αμόλυντο περιβάλλον καί σπάνια ομορφιά στή πλαγιά τού βουνού.Χωρίς ιδιαίτερη κυκλοφορία αυτ/των κ.λ.π.οχημάτων,λόγω τού ότι ό δρόμος πού τό συνδέει μέ τήν Εθνική οδό τερματίζει στό κέντρο του χωριού καί συνεπώς δέν υπάρχουν διερχόμενα οχήματα παντός τύπου νά ρυπαίνουν τό περιβάλλον του.
Στό ισόγειο λοιπόν εκκλησάκι πού βρίσκεται καταμεσίς τού χωριού μέ τόν απέραντο προαύλιο καταπράσινο χώρο(δίπλα στό κοιμητήριο ),μπήκα όπως προανέφερα γιά νά εκκλησιασθώ.Αυτό πού αντίκρυσα στόν εσωτερικό του χώρο,δέν μπορώ εύκολα μέ λόγια νά τό περιγράψω.Κατ'αρχήν μού θύμησε τά παιδικά μου χρόνια,όταν στίς διακοπές τών μαθημάτων λόγω τών γιορτών επισκεπτόμουνα τό χωριό τού Παππού (από Μητέρα)στό οποίο χωριό ήτανε δεξής ψάλτης της εκκλησίας του ό συγχωρεμένος λατρεφτός μου Παππούς καί όχι πού θέλω νά τό παινευτώ ή θεία λειτουργία σέ καθήλωνε μέ τήν απόλυτη σχεδόν αρμονία Ψάλτη καί Παππά (Βυζαντινού ρυθμού)Οντως ήτανε μιά ηχητική απόλαυση,χωρίς μεγάφωνα κ.λ.π.τεχνικά μέσα πού λόγω εποχής δέν υπήρχανε.
Αυτά λοιπόν ήρθανε στό νού μου μόλις βρέθηκα μέσα στό εκκλησάκι τ'ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ καί άρχησα νά τραγουδάω σιωπηλά τό παρακάτω ποιηματάκι πού
ξαφνικά έφτασε στά χείλη μου "Είς τό Βουνό ψηλά εκεί
Ειν'εκκλησιά ερημική
Τό Σήμαντρό της δέ χτυπά
Δέν έχει ψάλτη ,ουδέ παππά."
Πρόσεξα δέ εκτός τών άλλων ότι δέν διαθέτει ούτε πρόναο ,ούτε καί γυναικονίτη,χωράει στριμωχτά καμμιά πενηνταριά άτομα.Εχει μόνο δεξιό ψάλτη,παραδόξως θερμάστρα πετρελαίου,ή οποία γιά οικονομικούς φαντάζομαι λόγους δέν λειτουργούσε.Καμμιά απολύτως πολυτέλεια ,χωρίς μεγάφωνα καί λοιπές εγκαταστάσεις ενισχυτικές τού ήχου ,εν έτει 2009!!!
Κυριολεκτικά πάντως,απολαύσαμε μιά παραδοσιακή καθ όλα λειτουργία ,ακούγωντας καθάρά ΟΛΑ τά λόγια τόσο τού παππά όσο καί τού ψάλτη καί συμμετέχοντας ενεργά στά δρώμενα "γεμίσαμε τίς μπαταρίες μας"χαλαρώσαμε,ηρεμήσαμε καί ξεχάσαμε γιά λίγο τυχόν προβλήματά μας!!!
'Ετσι λοιπόν Σήμερα τού Ευαγγελισμού θεωρήσαμε σκόπιμο μέ τή Κυρία Χαρά(Ασπασία τό βαφτιστικό όνομά της)συμβία μου ,νά παρακολουθήσουμε τή λειτουργία της ημέρας γιά τούς ίδιους ακριβώς λόγους καί χωρίς ιδιαίτερη μέριμνα επειδή ΔΕΝ είμεθα καί από τά τακτικώς εκκλησιαζόμενα άτομα,αφ ενός καί ΔΕΝ έχουμε νά καμαρώσουμε κάποιο παιδί ή εγγόνη μας στή παρέλαση τής επετείου (τά παιδιά μας μεγάλα ,τό εγγόνι μικρό γιά παρέλαση)Καί μέ τό σλόγκαν 'Η Φτώχεια Θέλει Καλοπέραση!"Τό κάναμε εκδρομή στήν ΩΡΑΙΑ Ανοιξιάτική ΦΥΣΗ μέ απώτερο σκοπό μέ τό πέρας τής λειτουργίας νά βρεθούμε σέ κάποιο παραθαλάσσιο Ταβερνάκι,γιά τόν πατροπαράδοτο Μπακαλιάρο λόγω ημέρας,μέ μόνη τή διαφορά πού αυτός ΔΕΝ θά συνοδευτεί μέ αλκοόλ λόγω κάποιας "καταραμένης"Αντιβίωσης πού παίρνω εδώ καί μέρες τώρα!
Δέ πειράζει όμως,τί νά γίνει?Καί τό Νερό πολλές φορές είναι τό Καλύτερο ποτό,κυρίως όταν πρέπει(Ανάγκα καί Θεοί Πείθονται)!
Ηρεμοί,χαλαροί καί εκστασιασμένοι φτάσαμε στό παραλιακό Ταβερνάκι σέ παραπλήσιο χωριουδάκι καί "απολαύσαμε"τά παραδοσιακά λόγω ημέρας εδέσματα....ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΜΑΡΤΗΣ 2009

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

ΔΙΑΜΟΝΗΤΗΡΙΟΝ



Μέ τόν ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ Κ..πηρα γιά πρώτη φορά μέρος στήν Εκδρομή
στό ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Τό τριήμερο τού Αγίου Πνεύματος,στίς 4-6-1967 κατά τήν οποία
οδικώς μέ Λεωφορεία φτάσαμε στήν Ουρανούπολη τής Χαλκιδικής,καί απ εκεί
μέ ξύλινα πλεούμενα τής εποχής,αποβιβασθήκαμε φτάνοντας στόν πρώτο μας
σταθμό πού ήτανε ό Μονή Δοχειαρίου στήν οποία τύχαμε σχετικά 'Καλής Υποδοχής",ίσως επειδή μεταξύ μας (παρέα μας)υπήρχε καί ιερέας τής Καθολικής εκκλησίας τής Ελλάδος ό αείμνηστός ΕΔΜ.ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ στόν οποίο
ιδιαίτερα προσφιλές ήτανε τό πολύ καί καλό φαγητό.Ετσι λοιπόν αφού προηγουμένως μάς τρατάρανε Λουκούμι καί Τσίπουρο στό Αρχονταρίκι τής
Μονής ,περάσαμε στήν Τραπεζαρία τους όπου μάς σερβίρανε Ψάρια(Γόπες)
τηγανιτά μέ λευκό τυρί καί Κόκκινο Κρασί σέ Χάλκινα σκεύη βαρειά καί
ασήκωτα.Ηταν απόλαυση νά έχεις απέναντί σου καί νά απολαμβάνεις τό
φαγοπότι τού Καθολικού ιερέα Ε.Β.ό οποίος τόσο πολύ ευχαριστήθηκε πού
συνεχώς μέ ευχές του εξεδήλωνε τό θαυμασμό του κολακεύοντας τούς Καλο
γέρους .Εκεί λοιπόν πρόσεξα κάποιους περίεργους τύπους,χωρίς άμφια,πού
δούλευαν στά Μαγειρία (καζάνια κ.λ.π.)καί θυμήθηκα στό Στρατό τούς τιμω
ρημένους φαντάρους στά καζάνια ή στή Καλλιόπη".-
Καί όταν από περιέργεια ρώτησα κάποιον αρμόδιο Καλόγερο -γιά τό ποιόν -
τών ανθρώπων αυτών μέ τίς εγκληματικές φυσιογνωμίες?Μού απάντησε
λακωνικά ότι έχουνε αμαρτίες πολλές οί έν λόγω τύποι!
Αφού λοιπόν εκκλησιασθήκαμε'εκουσίως"πήγαμε γιά ύπνο,καί τό πρωί μέ
πλεούμενο σκαρί αναχωρήσαμε μέ προορισμό τήν ΔΑΦΝΗ όπου ή έδρα τής
Πολιτικής Αρχής τού Ορους ,καί απ εκεί μέ τά πόδια (Βάδην)φτάσαμε στίς
ΚΑΡΥΕΣ τήν πρωτεύουσα δηλαδή τού Αγίου Ορους ,'οπου από τούς Αρμόδιους
τής Ιεράς Επιστασίας λάβαμε ό καθένας μας τό 'Διαμονητήριον"μέ αριθμό
Πρωτοκόλλου 2237/5-6-1967"Σωτήριον Ετος".-
Εκεί λοιπόν στήν πρωτεύουσα εκτός τών άλλων επισκέφθηκα καί ένα μισογκρεμισμένο ,χορταριασμένο εξωτερικά σπίτι νά τό πεί ό Θεός-στό οποίο
βρήκα δυό γεροντάκια μέ πουτούρια καί Ρώσσικα καπέλλα νά ανεβοκατεβαίνουν τά τρία σκαλοπάτια αυτού τού σπιτιού άλλοτε φορτωμένα καί άλλοτε κενά φορτίου τά χέρια τους (πού μιλάγανε μόνο μεταξύ τους)μιά γλώσσα άγνωστή γιά μένα καί γιά όλους τής παρέας πού
ακολούθησαν κοντά μου αυτή μου τήν επίσκεψη.
Κλειστά λοιπόν,φοβικά,μοναχικά καί απόκοσμα γεροντάκια,τά οποία όσο καί νά επιμείναμε ΔΕΝ μάς απάντησαν σέ καμμιά από τίς ερωτήσεις πού τούς
κάναμε σέ διάφορες γλώσσες.
Οί εντυπώσεις μας από τή "γνωριμία"αυτή μπορώ νά πώ ΚΑΚΕΣ άν όχι οδυνηρές φορτωμένες μέ μεγάλη δόση λύπης καί οργήςσέ ότι μέ αφορά.
Μέ βαρειά τή καρδιά καί έντονα προβληματισμένη τή σκέψη ,αφήσαμε στό
χάλι τους στό κόσμο τους τά "ξεχασμένα"αυτά ανθρωπάκια τού θεού ,καί
ξεκινήσαμε γιά τή Μονή ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ τροχάδην στό κακοτράχαλο δρόμο
καί φτάσαμε πρίν νυχτώσει ,γιατί άν έδυε ό ήλιος θά έκλεινε ή Αμπαρόπορτα
τής Μονής γιά τούς επισκέπτες καί θά μέναμε απ'έξω μέχρι πρωίας .-
Σέ αυτό λοιπόν τό μοναστήρι ΔΕΝ βρήκαμε καί τόσο εγκάρδια υποδοχή από
τους Καλογέρους .ΕΔΩ αντικρύσαμε ,χρυσά άμφια,Σταυρούς μεγάλης αξίας
καί πλούσιες κοιλιές μέ κόκκινα μάγουλα τών λίγων τής 'Αρχουσας Τάξης
αφ'ενός,καί φτωχοντυμένους Καλόγερους αδυνατισμένους μέ ρυτιδιασμένα
τά πρόσωπά τους καί ροζιασμένα τά χέρια ,καχεκτικούς καί φιλάσθενους αφ
ετέρου ,τούς οποίους εκλάβαμε ώς υποτακτικούς τών Αρχόντων τους ,παραδόξως αρκετά ενημερωμένους από εφημερίδες προφανώς γιά τά
συμβαίνοντα στόν έξω κόσμο γεγονότα τήν εποχή εκείνη μέ κρίση καί άποψη
επ'αυτών τών γεγονότων(εντυπωσιακό).Δέ χάσαμε τήν ευκαιρία νά κουβεντιάσουμε μαζί τους γενικά καί ειδικά θέματα τής τότε επικαιρότητας
προβληματιζόμενοι μαζί τους γιά τό πώς καί τό γιατί βρέθηκαν "εδώ"κάτω
από ένα τόσο ειδεχθές καθεστώς!Δικό τους όμως τό πρόβλημα καί δέ μάς
επεφτε λόγος!
Παρέλειψα νά αναφέρω ότι ό Καθολικός ιερέας τής παρέας μας ΔΕΝ συνέχησε μαζί μας λόγω "Κόπωσης"από ότι μάς δήλωσε,βρήκε τή καλοπέραση
κάπου καί άραξε,αυτός μόνο γιαυτή νοιαζότανε.Καί καλά έκανε......
Τό τελευταίο μοναστήρι τό Ρώσσικο "μέ τά 1000 Δωμάτια στό οποίο ξεχώριζαν οί πολλές καί τεράστιες Καμπάνες του μέ τόν σπάνιο ΗΧΟ τους
ως καί ή ΧΟΡΩΔΙΑ του από 12 Σέρβους Καλόγερους (Μοναδικοί Ενοικοι)πού
μάς άφησαν άφωνους μέ τεντωμένα τά αυτιά ,τά μάτια ορθάνοιχτα,όταν γιά
χάρη μας έψαλαν .ΔΕΝ θά τό ξεχάσω ποτέ!γιατί, ήτανε ή μοναδική ευχάριστη νότα τής επίσκεψής μου στό Αγ.Ορος,πού θά έχω στό ΝΟΥ καί τή ΚΑΡΔΙΑ..-
Φοβερή εμπειρία όλα τά προηγούμενα μέ γέμησαν περίεργα καί αναπάντητα
ερωτηματικά εξ αιτίας τών οποίων ΕΔΩ καί 42 χρόνια ΔΕΝ μού έκανε ή ανάγκη νά ξαναεπισκεφτώ τό Αγ.Ορος τού οποίου ή ΦΥΣΗ καί τό ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ του είναι σπάνιας ΟΜΟΡΦΙΑΣ καί ΚΑΛΛΟΥΣ κάτί πού αξίζει
κανείς νά ζήσει από κοντά .!.
Η επιστροφή μας ΔΕΝ είχε κανένα απρόοπτο καί ιδιαίτερα ευχάριστο γεγονός
ήτανε φυσιολογική άν εξαιρέσει κανείς τήν "Κόπωση"τού σώματος από τίς πεζοπορείες πολλών χιλιομέτρων -ή όποία όμως κούραση-ξεχάστηκε γρήγορα.
Αυτό όμως πού ΔΕΝ θά ξεχασθεί ποτέ είναι οί ΕΙΚΟΝΕΣ τών Ανθρώπων πού
συνάντησα ΕΚΕΙ-Τά Κουφάρια τών μοιραίων καί "άβουλων"κατοίκων,
(Καλογέρων)τών Μονών τού Ορους -θά μέ προβληματίζει εσαεί !!Χωρίς αιτία?
Δέν Γνωρίζω.Ίσως όμως επειδή κάθετα διαφωνώ μέ τήν επιλογή τους ,παρότι
αναγνωρίζω ότι ό καθένας μας έχει τό πανανθρώπινο δικαίωμα στήν επιλογή
Τελειώνοντας θέλω νά επισημάνω ότι αυτή μου ή εμπειρία θά αίναι μοναδική
καί ανεπανάληπτη σέ ότι μέ αφορά γιά τούς προαναφερθέντας προσωπικούς
μου λόγους καί αντιρήσεις!.-
Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΜΑΡΤΗΣ 2009

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

ΑΠΟΒΡΟΧΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ

@Η καταιγίδα,κόπασε
Νύχτα,απλώθηκε
Φώς πουθενά
μαυρίλα παντού
@Τά λόγια μου μπερδεύω
μεσ'τή μουσική,στό καπνό
καί στό ημίφως
@Τό τσιγάρο σιγοσβύνει
τό αλκόλ δέ κατεβαίνει
οί σταγόνες τής βροχής
βαρέθηκαν νά πέφτουν-σταμάτησαν
αγέρας,φύλλα,ξερά κλαδιά
στροβιλίζουν
@Τό σπίτι βαρύ ,σκοτεινό
τυλίγεται στό πέπλο τής μοναξιάς
μιλιά δέ βγάζει κανείς
'ως καί τά μάτια σωπαίνουν
@Στή γωνιά κάποιος στριφογυρίζει
χορεύει μόνος,παράδοξο,πρωτόγονο χορό
Χάνεται πάλι στό σκοτάδι,μόνος,σκυφτός
χωμένος στή σιωπή καί στή λήθη τής βροχής...

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1965

ΥΠΟΜΟΝΗ

@Σάν κυνηγημένο πουλάκι,κρύφτηκες στό κόρφο μου
Σέ κράτησα στά χέρια μου
σέ χάδεψα,σέ ζέστανα
Συγκινήθηκα κι' έκλαψα,όταν μέ τρεμάμενη φωνή,
μούπες Σ'Αγαπώ!
Τόν ερχομό σου χρόνια περίμενα
κι' άλλα τόσα όπως παληά θά καρτερώ
τό γυρισμό σου,ξαφνικά!
@Δέ πρόλαβα,καλά-καλά νά σέ δώ ,νά σέ χαρώ
έφυγες,βιαστικά σάν τό πουλάκι πού επιστρέφει
στή φωληά του,φοβισμένο!
Εμεινα μόνος,μέ τά χέρια ανοιχτά πού νοσταλγούν
πάλι δυνατά νά σέ σφίξουν.
Συννέφιασαν καί μαύρισαν γύρω μου όλα!
Τά μάτια μου,ερμητικά κλειστά,
αρνούνται νά δεχθούν άλλη εικόνα
κρατώντας τή σκιά σου -ορκίζονται
νά περιμένουν τήν 'Ανοιξη!

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1966

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Απίστευτα καί όμως αληθινά.....

Σήμερα αγαπητά μου πρόσωπα από φιλικό μου καί αγαπημένο μου BLOGS μέ τίμησαν
μέ σχόλιό τους στό δικό μου ιστολόγιο,προτρέποντάς με νά γράψω κάτι από τά παληά πού μόύ έχουν συμβεί καί δέν είναι λίγα (όπως συμβαίνει στό καθένα μας).-
Αφού λοιπόν σπεύσω νά τούς ευχαριστήσω γιά τήν προτροπή τους κατά πρώτο λόγο θά προσπαθήσω νά ασχοληθώ γράφοντας μία περίεργη καί οδυνηρή μου εμπειρία από τήν εποχή τής "επανάστασης " τού 67 κατά δεύτερο λόγο.-
@Βρισκόμαστε λοιπόν στό σωτήριο έτος 1967 καί στό μήνα Σεπτέμβριο όταν έχω γυρίσει μεσημέρι από τήν εργασία μου στό πατρικό μου σπίτι (ανύπανδρος ον,ελεύθερο παιδί) διέμενα μέ τούς γονείς μου καί τ'αδέλφια μου 4-τέσσερα τόν αριθμό μικρότερα στήν ηλικία από εμένα .Γιά αρκετή ώρα καί μετά τόν φαγητό ΔΕΝ χτύπησε κανένα απολύτως τηλέφωνο,ενώ μέχρι τότε είμαστε συνηθισμένοι στά τηλεφωνήματα από φίλους ,συγγενείς ,πελάτες συνεργάτες κ.λ.π.καί δέν μάς ενοχλούσε ούτε καί μεσημέρι νά χτυπούσε τό τηλέφωνο στό σπίτι μας,μπορώ νά πώ ότι τό χαιρόμασταν κιόλας.
Παράξενο πράγμα λοιπόν ή βουβαμάρα ή σημερινή τού τηλεφώνου μας καί κάποια στιγμή πλησιάζω στή συσκευή τήν συκώνω τήν φέρνω στό αυτί μου καί μέ απορία διαπιστώνω ότι είναι νεκρή γιαυτό καί δέν ακούμε τίποτε,προσπαθώ νά τήν ενεργοποιήσω σχηματίζοντας μέ τό δάχτυλό μου τόν αριθμό κλήσεως τού τηλεφώνου τού επαγγελματικού μου γραφείου.Τίποτα καμμία ανταπόκριση τελείως βουβό τό τηλέφωνο τού σπιτιού μας ,ούτε μάς παίρνουν ούτε μπορούμε νά συνδεθούμε μέ κανένα.
Η στενοχώρια (καί λόγω τών καταστάσεων τής εποχής)φτάνει στό κατακόρυφο ώσπου τό πρωί τής άλλης μέρας πηγαίνω στόν Ο.Τ.Ε.γιά νά διαμαρτυρηθώ προφορικά γιά τήν διακοπή τής τηλεφωνικής μας συσκευής,χωρίς κατά τήν γνώμη μας νά υπάρχει κανένας απολύτως λόγος γιαυτό καθότι καί πληρωμένο ήτανε άλλα καί αρκετά αναγκαίο .Σέ κάποια στιγμή από τόν ΟΤΕ μέ παραπέμπουν στόν αρμόδιο πού γνώριζα από τούς ειδικούς ελέγχους πού διενεργούσε τότε ή Αστυνομία κατά τίς εισαγωγές συσκευών τηλεοράσεων από τήν Ευρώπη-Ε.Ο.Κ.-Δ.Γερμανία κ.λ.π.στό Τελωνείο τής πόλης μου .Μόλις λοιπόν αντίκρυσα τόν Κύριο Ελεγκτής τού ΟΤΕ πού προανέφερα τόν ρώτησα μέ δέος σχετικά μέ τό πρόβλημά μου,ό οποίος μού έγνεψε νά τόν περιμένω νά τελειώσει μιά υπόθεση πού είχε στά χέρια του καί μετά νά μέ ακούσει προσεκτικά αφού καί αυτός μέ αναγνώρησε ελαφρώς από τήν ελάχιστή επαφή πού είχαμε στά Τελωνείο όπως προανέφερα.Αλλη δουλειά βέβαια τού Κυρίου καί άλλη ή δική μου (εγώ ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας)στόν Τελωνειακό χώρο πού συναντιώμασταν κάπου,καπου!
Οταν λοιπόν τελείωσε καί μέ κάλεσε κοντά του καί άκουσε τό πρόβλημά μου ,τόν πρόσεξα ότι δυσανασχέτησε καί χωρίς πολλά λόγια μέ παρέπεμψε στίς Αρχές Ασφαλείας τής πόλης μας,λόγω αρμοδιότητάς .Εκεί τώρα ειναι τό πρόβλημα τής
"Τηλεφωνικής βλάβης "στή συσκευή μας,πού βουβάθηκε ξαφνικά μέ ΑΝΩΘΕΝ εντολή λόγω τού ότι στό σπίτι μας διαμέναμε μόνιμα 5-ΠΕΝΤΕ άνδρες(τέσσερα αδέλφια σύν τόν πατέρα μας)πού κατά τήν ερμηνεία τού χουντικού καθεστώτος μπορούσαμε νά συγκροτήσουμε ομάδα κρούσεως?????ενάντια στήν επάνασταση!!!!!....
@Τώρα τί γίνεται?όταν τάσκιαζε ή φοβέρα καί τά πλάκωνε ή σκλαβιά,διότι σύν τοίς άλλοις ή διακοπή τής τηλεφωνικής αυτής συσκευής ήτανε επ'αόριστον κατά τήν Αστυνομική Αρχή Δηλαδή μέ λίγα λόγια άν καί όταν αλλάξει τό επαναστατικό καθεστώς τής 21ης Απριλίου"Ζήσε Μάη νά φάς τριφύλλι ".Τό βράδυ λοιπόν τής ίδιας αυτής αποφράδας ημέρας κάναμε στό πατρικό μας σπίτι οικογενειακό Συμβούλιο μέ πλήρη απαρτία καί αποφασίσαμε ομόφωνα ένας νά αποχωρήσει αλλάζοντας σπίτι μέ κάθε τρόπο προκειμένου νά συνεχίσει νά υπάρχει σάν επαγγελματίας καί σάν άνθρωπος μέ ανάγκες καί προβλήματα όπως δέν λείπουν σχεδόν ποτε!Καί ό κλήρος πέφτει στόν μεγαλύτερο από τά αδέλφια πού ήμουν εγώ καί ήμουν καί φτασμένος ελεύθερος επαγγελματίας μέ φήμη καί πελατεία αξιοζήλευτη,έξω από φρονήματα κ.λ.π.
διακρίσεις ,όπερ καί εγένετο μέ τήν παρακάτω μοναδική ιστορία στά χρονικά μου ,επειδή δέν υπήρχαν συγγενείς που νά διέμεναν σέ άλλο σπίτι έπρεπε εγώ νά δημιουργήσω αυτές τίς προυποθέσεις.Τί κάνω λοιπόν σάν φτασμένος καί ηλικιακά γιά παντρειά υποδεικνύω στόν πατέρα μου (μέ προτροπή του)τήν μέλλουσα νύφη πού ουσιαστικά ΔΕΝ τήν γνώριζα από κοντά καθόλου ,επειδή όμως καί κυρίως μέ τόν πατέρα της ό δικός μου πατέρας ήτανε παιδικοί φίλοι καί συνεχίζανε νά βρίσκονται κάτι παραπάνω γνώριζε ό πατέρας μου ,καί τελικά αφού μέ διηγήθηκε καί μιά ιστορία σχετική μέ τήν κοπέλλα (πού τραυματισμένη από τροχαίο συμπτωματικά κατά τό παρελθόν τήν μετέφερε μέ τό ΤΑΞΙ του στό Νοσοκομείο)Δέν έχασε χρόνο καί έκανε μέ απόλυτη επιτυχία τό προξενειό πού από λογοδοσμένος κοιμόμουνα στό σπίτι τους καί μέσα σέ ένα(1)μήνα στό δικό της όνομα τοποθετήθηκε μέ αίτησή μας από τόν ΟΤΕ τηλεφωνική συσκευή μέ τήν οποία λύσαμε ένα σωρό προσωπικά καί επαγγελματικά προβλήματα χωρίς νά παρακαλέσουμε κανένα,χωρίς νά γλύψουμε καί χωρίς νά πουλήσουμε τήν ψυχή μας στό διάβολο ικανοποιώντας τό καθεστώς .
@Μέ τήν τότε κοπελιά καί σημερινή κυρία είμαι παντρεμένος από τό 1968 καί συμβιώνω εδώ καί 41 ολόκλήρα χρόνια μέ τόν ίδιο αριθμό στήν τηλεφωνική μας συσκευή............
Τί θυμήθηκα τώρα ?τό αφήνω όμως γιά άλλη μέρα όταν"προκληθώ"ευχάριστα όπως σήμερα.
Σάς ευχαριστώ Κύριοι τής Ποντικοπαγίδας,γράψτε μου όμως αν σάς άρεσε αυτό τό πραγματικό γεγονός πού θυμάμαι τώρα καί γελάω,Νάστε Απόλυτα Καλά!!!
Καλό Σαββατοκύριακό
Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΓΡΑΦΕΑΣ ΠΖ-ΑΠΟΜΑΧΟΣ

Υ/Γ Δέν παραλείπω μέ τήν ευκαιρία νά τονίσω ότι ή βλάβη τής τηλεφωνικής συσκευής στό πατρικό μας σπίτι....ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ μετά από 7-επτά ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
Δηλαδή μετά τήν ΠΤΩΣΗ τού ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ! Γιατί???

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

gpapoul: Ήθελε να το πει ή του ξέφυγε;

gpapoul: Ήθελε να το πει ή του ξέφυγε;

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Αφροδίτη(Αφρούλα) Σ...

Στό πρόσωπό σου,αιώνια,αθάνατη,ημέρα ηλιόλουστη,ανθίζουν τά δέντρα στό φώς τ' ουρανού.Στό απέραντο τής θάλασσας βασίλειο χαίρεται ό ήλιος τό δίκηο του
Σ'ακολουθώ σά σκιά στό μαύρο σου δρόμο κι έρχομαι αντίθετα στόν ήλιο.
@Τά δάση σέχουν συντροφισσα καί σ'αγαπούν,κοντά τους βρίσκεις τίς σκέψεις σου
αγωνίζεσαι.Πιό θάναι τό τέλος σου τό τέλος τής "γής".Μέ φοβίζει τό άπειρο,στενή ή άβυσσος νά δεχθεί τωραίο μας όνειρο.
@Στά βουνά τό φωνάζω,ό αγέρας θυμώνει.Τό σαρώνει,τό σβύνει κι'άψυχο τό πετάει στά πόδια τής "γής".Ασυλλόγιστα τό ταπεινώνουν οί άνθρωποι ,τό βασανίζουν μά δε λυγίζει
Κρατάει σφιχτά απ' τό στήθος τό δίκηο κι'απ'τά μαλλιά τήν αλήθεια.
@Ερχεται μανιασμένο τό κύμα τό σπρωχνουν σειρές απ'ανθρώπους πού μέ λύσσα ζυγώνουν νά σκλαβώσουν τ' όνειρο"πού στίς καρδιές τών πιστών στυλωμένο αντιστέκεται
Η νίκη πλησιάζει τ'όνειρο χάνεται -γίνεται πράξη-ανταμώνει τό χάρο -κερδίζει τή μάχη.
@Η αρχή τού τέλους ριζωμένη ελπίδα στά θεμέλια π'ανοίχτηκαν μέ τό αίμα καί τά πέτρινα κορμιά τών αγωνιστών.
@Τά νύχια μου μπίγω στού χάρου τά χέρια τά κρύα -δέν τόν παρακαλάω-αγωνίζομαι γιά νά αντικρύσω τό κόσμο ολόκληρο -απέραντο περιβόλι-νά γεμίσει καινούργια δέντρα
πού φύτεψαν εργάτες απ'όλη τή"γή"μέ τίς καρδιές τους καί τά πότισαν μέ τό άλυκο αίμα τους-Αδικοσκοτωμένοι-.!
@Ω σείς κατ'απ τίς ρίζες τών δέντρων σηκωθείτε .."μακάριοι"κι'αθώοι,νά δείτε τί ωραία πού είναι νά ζεί κανείς δυό φορές .Τή μιά ν'αγωνίζεται ,τήν άλλη νά χαίρεται γιά τούς σπόρους πού έσπειρε στή "γή"π'άλλαξε όψη ντυμένη στά" κόκκινα "....?

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
Μάρτης 1967

Υ/Γ Μετά από μερικές μέρες ανέλαβαν τή διακυβέρνηση τής χώρας οί Συνταγματάρχες
γιά νά μάς σώσουν από τόν επερχόμενο σοσιαλισμό.Τά γραφόμενά μου καί λόγω εποχής αφενός καί λόγω ηλικίας μου αφετέρου φανερώνουν τήν αγωνία μας στή παρέα
στή δουλειά,στό σχολειό,στίς ανθρώπινες σχέσεις κ.λ.π.συμπαρομαρτούντα τών καιρών

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΒΛΗΜΑ

Πρόκειται γιά τό σκουριασμένο βλήμα από πολεμικό όπλο τού Β' Παγκοσμίου
Πολέμου ,πού άσκαστο μισοπαραχωμένο σέ εύκολο σημείο στό βουναλάκι μέ τά
πευκάκια τής γειτωνιάς μου εκεί πού εμείς παίζαμε ,Ανακαλύφθηκε από τρία -3-
γειτωνόπουλά μου,μικρά αγοράκια,ριψοκίνδυνα λόγω άγνοιας,καί περιέργειας
λόγω ηλικίας πού κατά τήν προσπάθεια τών πιτσιρικάδων νά τό περιεργασθούν
έσκασε καί σκότωσε επί τόπου τά δύο από τά τρία μικρά αγοράκια πού ήτανε
άμεσα εμπλεκόμενα μέ τό ε λόγω βλήμα(τόν Ερ...καί τόνΓκαζ..)καί τό περιεργάζονταν.
Τραυμάτησε σοβαρά τό τρίτο κατά σειρά παιδάκι καί έλαφρά κάποιο διερχόμενο
από κοντά παιδάκι(τόν Σιμ..καί τον Ντί..)τά οποία δύο αυτά παιδάκια επέζησαν τού
τραυματισμού τους καθόσον μεταφέρθηκαν στό Νοσοκομείο από διερχόμενο άνθρωπο
πού πέρναγε κείνη τήν ώρα μέ δύο γαιδουράκια του φορτωμένα μέ άδειες κάσες
δεξιά καί άριστερά τους.
Τώρα τό πώς καί τό γιατί γλύτωσα εγώ πού ήμουν ό 5ος τής νεανικής αυτής παρέας
οφείλεται μάλλον στό ότι είμαι από φύσει καί θέσει δειλός σέ παρόμοια παιχνίδια
τά οποία ακόμη καί σήμερα φοβάμαι ,δέν είμαι περίεργος καί είμαι κατά βάση συντη
ρητικός σέ παρόμοιες εκδηλώσεις .Συναισθήματα νομίζω προερχόμενα από οδυνηρές
εμπειρίες τών παιδικών μου χρόνων από τίς ταλαιπώριες άμεσων συγγενικών μου
προσώπων τά πέτρινα έκείνα χρόνια τής Κατοιχής καί όχι μόνο!!!

Υ/Γ Γλύτωσα επειδή ΔΕΝ ακολούθησα μέχρις τό σημείο τής έκρηξης,τήν παρέα αλλά
παρέμεινα αρκετά μακρυά τους,ίσως καί από ένστικτο....!

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Αργυρούλα

Ετσι λέγανε τό μικρό λευκό αρνάκι πού μού χάρισε ό Παππούς μου τότε πούμουνα
μικρός ,πού τό έχανα πολλες φορές στό βουναλάκι τής γειτωνιάς μου στά πευκάκια
όταν τό πήγαινα γιά βοσκή καί βόλτα..καί κλαίγοντας ασταμάτητα γιά τήν απώλειά του
φώναζα γοερά καί μέ όλη μου τή δύναμη τ'όνομά του καί πάνω στήν απελπισία μου!
Τόβλεπα νά έρχεται (σάν νά άκουγε τό κλάμα μου)πάλι στήν αγκαλιά μου κουνώντας
τρυφερά τήν ουρίτσα του μέ νόημα...
Παρεμπιπτόντως εν είδειη μνημοσύνου αξίζει νά αναφέρω τίς πολλές ιδιότητες πού είχε
εν ζωή ό δωρητής τού αρνιού Παππούς μου καί μή σάς φανεί παράξενο καθόλου .
Ο Παππούς λοιπόν ήτανε Δάσκαλος,Ψάλτης δεξιός στήν εκκλησία τού χωριού του,
Αγρότης,Καφετζής,Μυλωνάς,Πρόεδρος Κοινότητας,Πολιτευτής τού τότε Αγροτικού
Κόμματος καί τρυφερός έντονα συναισθηματικός άνθρωπος .Θά τόν θυμάμαι όσο ΖΩ!

ΧΡ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ

Στόν αδικοχαμένο μικρό αδελφούλη..

Στά δυόμισυ μου χρόνια χάνω τόν μοναδικό μου τότε αδελφούλη τόν Πασχάλη
από αβιταμίνωση καί καχεξία λόγω έλλειψης στοιχειωδών καί απαραίτητων ειδών
διατροφής γιά τήν επιβίωση κατά τή διάρκεια τής κατοχής της πατρίδας μας από τούς
Γερμανοβουλγάρους.Δέν μιλάω γιά φάρμακα κ.λ.π.γιά γαλατάκι καί ζαχαρίτσα μιλάω
πού πίνουν τά νεογνά ,παρότι από αυτά πού αμυδρά θυμάμαι (κάποια μαυροφορεμένη
γυναίκα μεγάλης ηλικίας)μάς προμήθευε κάπου-κάπου κρυφά (ΔΕΝ γνωρίζω πώς καί
γιατί?)μέ λίγη ζάχαρη καί ελάχιστο βούτυρο ,καί αν δέν μέ απατάει ή μνήμη μου πρέπει
αυτή ή γριούλα νά ήτανε παρούσα στό αυτοσχέδιο φέρετρο τού μωρού μας τό οποίο ΠΡΙΝ
ξεψυχήσει βαφτίσθηκε καί ονομάσθηκε Πασχάλης.
Ευτυχώς έχω φωτογραφηθεί μαζί μέ τούς γονείς μου καί τό μωρό μας στόν Κήπο τής Δημαρχείας τής πόλης μας ,καί έτσι τόν βλέπω μέ συγκίνηση κάθε φορά πού θυμάμαι
τά μαύρα κι'άραχνα εκείνα χρόνια τής Κατοχής καί όχι μόνο..........
Εγώ όρθιος καί αυτός στή αγκαλιά τής μάνας ΜΑΣ.-
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ