Αργυρούλα

Ετσι λέγανε τό μικρό λευκό αρνάκι πού μού χάρισε ό Παππούς μου τότε πούμουνα
μικρός ,πού τό έχανα πολλες φορές στό βουναλάκι τής γειτωνιάς μου στά πευκάκια
όταν τό πήγαινα γιά βοσκή καί βόλτα..καί κλαίγοντας ασταμάτητα γιά τήν απώλειά του
φώναζα γοερά καί μέ όλη μου τή δύναμη τ'όνομά του καί πάνω στήν απελπισία μου!
Τόβλεπα νά έρχεται (σάν νά άκουγε τό κλάμα μου)πάλι στήν αγκαλιά μου κουνώντας
τρυφερά τήν ουρίτσα του μέ νόημα...
Παρεμπιπτόντως εν είδειη μνημοσύνου αξίζει νά αναφέρω τίς πολλές ιδιότητες πού είχε
εν ζωή ό δωρητής τού αρνιού Παππούς μου καί μή σάς φανεί παράξενο καθόλου .
Ο Παππούς λοιπόν ήτανε Δάσκαλος,Ψάλτης δεξιός στήν εκκλησία τού χωριού του,
Αγρότης,Καφετζής,Μυλωνάς,Πρόεδρος Κοινότητας,Πολιτευτής τού τότε Αγροτικού
Κόμματος καί τρυφερός έντονα συναισθηματικός άνθρωπος .Θά τόν θυμάμαι όσο ΖΩ!

ΧΡ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ