Αφροδίτη(Αφρούλα) Σ...

Στό πρόσωπό σου,αιώνια,αθάνατη,ημέρα ηλιόλουστη,ανθίζουν τά δέντρα στό φώς τ' ουρανού.Στό απέραντο τής θάλασσας βασίλειο χαίρεται ό ήλιος τό δίκηο του
Σ'ακολουθώ σά σκιά στό μαύρο σου δρόμο κι έρχομαι αντίθετα στόν ήλιο.
@Τά δάση σέχουν συντροφισσα καί σ'αγαπούν,κοντά τους βρίσκεις τίς σκέψεις σου
αγωνίζεσαι.Πιό θάναι τό τέλος σου τό τέλος τής "γής".Μέ φοβίζει τό άπειρο,στενή ή άβυσσος νά δεχθεί τωραίο μας όνειρο.
@Στά βουνά τό φωνάζω,ό αγέρας θυμώνει.Τό σαρώνει,τό σβύνει κι'άψυχο τό πετάει στά πόδια τής "γής".Ασυλλόγιστα τό ταπεινώνουν οί άνθρωποι ,τό βασανίζουν μά δε λυγίζει
Κρατάει σφιχτά απ' τό στήθος τό δίκηο κι'απ'τά μαλλιά τήν αλήθεια.
@Ερχεται μανιασμένο τό κύμα τό σπρωχνουν σειρές απ'ανθρώπους πού μέ λύσσα ζυγώνουν νά σκλαβώσουν τ' όνειρο"πού στίς καρδιές τών πιστών στυλωμένο αντιστέκεται
Η νίκη πλησιάζει τ'όνειρο χάνεται -γίνεται πράξη-ανταμώνει τό χάρο -κερδίζει τή μάχη.
@Η αρχή τού τέλους ριζωμένη ελπίδα στά θεμέλια π'ανοίχτηκαν μέ τό αίμα καί τά πέτρινα κορμιά τών αγωνιστών.
@Τά νύχια μου μπίγω στού χάρου τά χέρια τά κρύα -δέν τόν παρακαλάω-αγωνίζομαι γιά νά αντικρύσω τό κόσμο ολόκληρο -απέραντο περιβόλι-νά γεμίσει καινούργια δέντρα
πού φύτεψαν εργάτες απ'όλη τή"γή"μέ τίς καρδιές τους καί τά πότισαν μέ τό άλυκο αίμα τους-Αδικοσκοτωμένοι-.!
@Ω σείς κατ'απ τίς ρίζες τών δέντρων σηκωθείτε .."μακάριοι"κι'αθώοι,νά δείτε τί ωραία πού είναι νά ζεί κανείς δυό φορές .Τή μιά ν'αγωνίζεται ,τήν άλλη νά χαίρεται γιά τούς σπόρους πού έσπειρε στή "γή"π'άλλαξε όψη ντυμένη στά" κόκκινα "....?

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
Μάρτης 1967

Υ/Γ Μετά από μερικές μέρες ανέλαβαν τή διακυβέρνηση τής χώρας οί Συνταγματάρχες
γιά νά μάς σώσουν από τόν επερχόμενο σοσιαλισμό.Τά γραφόμενά μου καί λόγω εποχής αφενός καί λόγω ηλικίας μου αφετέρου φανερώνουν τήν αγωνία μας στή παρέα
στή δουλειά,στό σχολειό,στίς ανθρώπινες σχέσεις κ.λ.π.συμπαρομαρτούντα τών καιρών