ΑΠΟΒΡΟΧΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ

@Η καταιγίδα,κόπασε
Νύχτα,απλώθηκε
Φώς πουθενά
μαυρίλα παντού
@Τά λόγια μου μπερδεύω
μεσ'τή μουσική,στό καπνό
καί στό ημίφως
@Τό τσιγάρο σιγοσβύνει
τό αλκόλ δέ κατεβαίνει
οί σταγόνες τής βροχής
βαρέθηκαν νά πέφτουν-σταμάτησαν
αγέρας,φύλλα,ξερά κλαδιά
στροβιλίζουν
@Τό σπίτι βαρύ ,σκοτεινό
τυλίγεται στό πέπλο τής μοναξιάς
μιλιά δέ βγάζει κανείς
'ως καί τά μάτια σωπαίνουν
@Στή γωνιά κάποιος στριφογυρίζει
χορεύει μόνος,παράδοξο,πρωτόγονο χορό
Χάνεται πάλι στό σκοτάδι,μόνος,σκυφτός
χωμένος στή σιωπή καί στή λήθη τής βροχής...

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1965