Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

ΑΠΟΒΡΟΧΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ

@Η καταιγίδα,κόπασε
Νύχτα,απλώθηκε
Φώς πουθενά
μαυρίλα παντού
@Τά λόγια μου μπερδεύω
μεσ'τή μουσική,στό καπνό
καί στό ημίφως
@Τό τσιγάρο σιγοσβύνει
τό αλκόλ δέ κατεβαίνει
οί σταγόνες τής βροχής
βαρέθηκαν νά πέφτουν-σταμάτησαν
αγέρας,φύλλα,ξερά κλαδιά
στροβιλίζουν
@Τό σπίτι βαρύ ,σκοτεινό
τυλίγεται στό πέπλο τής μοναξιάς
μιλιά δέ βγάζει κανείς
'ως καί τά μάτια σωπαίνουν
@Στή γωνιά κάποιος στριφογυρίζει
χορεύει μόνος,παράδοξο,πρωτόγονο χορό
Χάνεται πάλι στό σκοτάδι,μόνος,σκυφτός
χωμένος στή σιωπή καί στή λήθη τής βροχής...

Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1965

3 σχόλια:

ΛΕΩΝ είπε...

Συγχαρητήρια! Τελικά ο πόνος της ζωής, έχει και κάποια καλά, βοήθησε το ταλέντο σας να αναδυθεί!
Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε μαζί μας τόσο προσωπικές στιγμές.

Γραφεας Πεζικου είπε...

Εγώ νά δείτε πόσο χαίρομαι πού μέ διαβάζετε!!
Καί από Καρδιάς ειλικρινά Σάς Ευχαριστώ θερμά

ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ είπε...

Αγαπητέ «ΑΠΟΜΑΧΕ», μας κάνετε να περιμένουμε. Ελπίζουμε να είστε καλά. Περιμένουμε την επόμενη ανάρτηση σας. Σήμερα είναι Σάββατο και διατηρούμε την ελπίδα ότι κάτι θα γράψετε…

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.