ΦΡΙΚΤΑ ΜΟΝΟΣ

@ Ατέλειωτος δρόμος,χωρίς χαμόγελα καί πικροδάφνες
στό βάθος τ'ορίζοντα,ανασαίνω βαρειά καταδικασμένος
ν'αναπολώ θύμησες παληές,ξεθωριασμένες,πού
καρφωμένες στόν ίσκιο τού είναι μου,στροβιλίζουν
μπροστά μου ολοζώντανες,καί μού θυμίζουν πώς έχω γεράσει
καί μ'απειλούν να συμβιβάζομαι δίχως όρους
Υπερβολές θα μού πείς,λόγω απόστασης.
@ Δέν μ'αγγίζουν οί ψευδαισθήσεις,τά πολύχρωμα φώτα,Επιμένω
κι'αποφεύγω τίς χείμερες,πού σκοτώνουν τήν ποιότητα.Επιλέγω
τά δύσκολα,τ'ακατόρθωτα στή φρικτή μοναξιά μου,πού ποτέ δέν
μέ πρόδωσε.
@ Υπερβολές θά μού πείς,μά τώρα ειν'Άνοιξη,καί όλα βρίσκουν
καί πάλι τό δρόμο τους.
Βαθειά ανάσα ζωής,ανεβαίνει στό στήθος
Η λογική επανέρχεται ,ψυχραιμία λοιπόν,δέν χάθηκε τίποτα
όλα είναι στόν τόπο τους,έτοιμα νά σέ υποδεχθούν όπως παληά.
@ Συναισθηματικά φορτισμένος,επιμένω πατώντας στά βιώματα
τής μακρυνής μου εφηβείας,ακουμπάω στά λάθη μου
αφουγκράζομαι τούς πόθους καί τά όνειρά μου,καί περιμένω τήν
άλλη Άνοιξη,τή γλυκειά ,τή δική μου Ανάσταση!.......
ΧΡ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1989