ΔΙΑΜΟΝΗΤΗΡΙΟΝ

Μέ τόν ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ Κ..πηρα γιά πρώτη φορά μέρος στήν Εκδρομή
στό ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Τό τριήμερο τού Αγίου Πνεύματος,στίς 4-6-1967 κατά τήν οποία
οδικώς μέ Λεωφορεία φτάσαμε στήν Ουρανούπολη τής Χαλκιδικής,καί απ εκεί
μέ ξύλινα πλεούμενα τής εποχής,αποβιβασθήκαμε φτάνοντας στόν πρώτο μας
σταθμό πού ήτανε ό Μονή Δοχειαρίου στήν οποία τύχαμε σχετικά 'Καλής Υποδοχής",ίσως επειδή μεταξύ μας (παρέα μας)υπήρχε καί ιερέας τής Καθολικής εκκλησίας τής Ελλάδος ό αείμνηστός ΕΔΜ.ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ στόν οποίο
ιδιαίτερα προσφιλές ήτανε τό πολύ καί καλό φαγητό.Ετσι λοιπόν αφού προηγουμένως μάς τρατάρανε Λουκούμι καί Τσίπουρο στό Αρχονταρίκι τής
Μονής ,περάσαμε στήν Τραπεζαρία τους όπου μάς σερβίρανε Ψάρια(Γόπες)
τηγανιτά μέ λευκό τυρί καί Κόκκινο Κρασί σέ Χάλκινα σκεύη βαρειά καί
ασήκωτα.Ηταν απόλαυση νά έχεις απέναντί σου καί νά απολαμβάνεις τό
φαγοπότι τού Καθολικού ιερέα Ε.Β.ό οποίος τόσο πολύ ευχαριστήθηκε πού
συνεχώς μέ ευχές του εξεδήλωνε τό θαυμασμό του κολακεύοντας τούς Καλο
γέρους .Εκεί λοιπόν πρόσεξα κάποιους περίεργους τύπους,χωρίς άμφια,πού
δούλευαν στά Μαγειρία (καζάνια κ.λ.π.)καί θυμήθηκα στό Στρατό τούς τιμω
ρημένους φαντάρους στά καζάνια ή στή Καλλιόπη".-
Καί όταν από περιέργεια ρώτησα κάποιον αρμόδιο Καλόγερο -γιά τό ποιόν -
τών ανθρώπων αυτών μέ τίς εγκληματικές φυσιογνωμίες?Μού απάντησε
λακωνικά ότι έχουνε αμαρτίες πολλές οί έν λόγω τύποι!
Αφού λοιπόν εκκλησιασθήκαμε'εκουσίως"πήγαμε γιά ύπνο,καί τό πρωί μέ
πλεούμενο σκαρί αναχωρήσαμε μέ προορισμό τήν ΔΑΦΝΗ όπου ή έδρα τής
Πολιτικής Αρχής τού Ορους ,καί απ εκεί μέ τά πόδια (Βάδην)φτάσαμε στίς
ΚΑΡΥΕΣ τήν πρωτεύουσα δηλαδή τού Αγίου Ορους ,'οπου από τούς Αρμόδιους
τής Ιεράς Επιστασίας λάβαμε ό καθένας μας τό 'Διαμονητήριον"μέ αριθμό
Πρωτοκόλλου 2237/5-6-1967"Σωτήριον Ετος".-
Εκεί λοιπόν στήν πρωτεύουσα εκτός τών άλλων επισκέφθηκα καί ένα μισογκρεμισμένο ,χορταριασμένο εξωτερικά σπίτι νά τό πεί ό Θεός-στό οποίο
βρήκα δυό γεροντάκια μέ πουτούρια καί Ρώσσικα καπέλλα νά ανεβοκατεβαίνουν τά τρία σκαλοπάτια αυτού τού σπιτιού άλλοτε φορτωμένα καί άλλοτε κενά φορτίου τά χέρια τους (πού μιλάγανε μόνο μεταξύ τους)μιά γλώσσα άγνωστή γιά μένα καί γιά όλους τής παρέας πού
ακολούθησαν κοντά μου αυτή μου τήν επίσκεψη.
Κλειστά λοιπόν,φοβικά,μοναχικά καί απόκοσμα γεροντάκια,τά οποία όσο καί νά επιμείναμε ΔΕΝ μάς απάντησαν σέ καμμιά από τίς ερωτήσεις πού τούς
κάναμε σέ διάφορες γλώσσες.
Οί εντυπώσεις μας από τή "γνωριμία"αυτή μπορώ νά πώ ΚΑΚΕΣ άν όχι οδυνηρές φορτωμένες μέ μεγάλη δόση λύπης καί οργήςσέ ότι μέ αφορά.
Μέ βαρειά τή καρδιά καί έντονα προβληματισμένη τή σκέψη ,αφήσαμε στό
χάλι τους στό κόσμο τους τά "ξεχασμένα"αυτά ανθρωπάκια τού θεού ,καί
ξεκινήσαμε γιά τή Μονή ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ τροχάδην στό κακοτράχαλο δρόμο
καί φτάσαμε πρίν νυχτώσει ,γιατί άν έδυε ό ήλιος θά έκλεινε ή Αμπαρόπορτα
τής Μονής γιά τούς επισκέπτες καί θά μέναμε απ'έξω μέχρι πρωίας .-
Σέ αυτό λοιπόν τό μοναστήρι ΔΕΝ βρήκαμε καί τόσο εγκάρδια υποδοχή από
τους Καλογέρους .ΕΔΩ αντικρύσαμε ,χρυσά άμφια,Σταυρούς μεγάλης αξίας
καί πλούσιες κοιλιές μέ κόκκινα μάγουλα τών λίγων τής 'Αρχουσας Τάξης
αφ'ενός,καί φτωχοντυμένους Καλόγερους αδυνατισμένους μέ ρυτιδιασμένα
τά πρόσωπά τους καί ροζιασμένα τά χέρια ,καχεκτικούς καί φιλάσθενους αφ
ετέρου ,τούς οποίους εκλάβαμε ώς υποτακτικούς τών Αρχόντων τους ,παραδόξως αρκετά ενημερωμένους από εφημερίδες προφανώς γιά τά
συμβαίνοντα στόν έξω κόσμο γεγονότα τήν εποχή εκείνη μέ κρίση καί άποψη
επ'αυτών τών γεγονότων(εντυπωσιακό).Δέ χάσαμε τήν ευκαιρία νά κουβεντιάσουμε μαζί τους γενικά καί ειδικά θέματα τής τότε επικαιρότητας
προβληματιζόμενοι μαζί τους γιά τό πώς καί τό γιατί βρέθηκαν "εδώ"κάτω
από ένα τόσο ειδεχθές καθεστώς!Δικό τους όμως τό πρόβλημα καί δέ μάς
επεφτε λόγος!
Παρέλειψα νά αναφέρω ότι ό Καθολικός ιερέας τής παρέας μας ΔΕΝ συνέχησε μαζί μας λόγω "Κόπωσης"από ότι μάς δήλωσε,βρήκε τή καλοπέραση
κάπου καί άραξε,αυτός μόνο γιαυτή νοιαζότανε.Καί καλά έκανε......
Τό τελευταίο μοναστήρι τό Ρώσσικο "μέ τά 1000 Δωμάτια στό οποίο ξεχώριζαν οί πολλές καί τεράστιες Καμπάνες του μέ τόν σπάνιο ΗΧΟ τους
ως καί ή ΧΟΡΩΔΙΑ του από 12 Σέρβους Καλόγερους (Μοναδικοί Ενοικοι)πού
μάς άφησαν άφωνους μέ τεντωμένα τά αυτιά ,τά μάτια ορθάνοιχτα,όταν γιά
χάρη μας έψαλαν .ΔΕΝ θά τό ξεχάσω ποτέ!γιατί, ήτανε ή μοναδική ευχάριστη νότα τής επίσκεψής μου στό Αγ.Ορος,πού θά έχω στό ΝΟΥ καί τή ΚΑΡΔΙΑ..-
Φοβερή εμπειρία όλα τά προηγούμενα μέ γέμησαν περίεργα καί αναπάντητα
ερωτηματικά εξ αιτίας τών οποίων ΕΔΩ καί 42 χρόνια ΔΕΝ μού έκανε ή ανάγκη νά ξαναεπισκεφτώ τό Αγ.Ορος τού οποίου ή ΦΥΣΗ καί τό ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ του είναι σπάνιας ΟΜΟΡΦΙΑΣ καί ΚΑΛΛΟΥΣ κάτί πού αξίζει
κανείς νά ζήσει από κοντά .!.
Η επιστροφή μας ΔΕΝ είχε κανένα απρόοπτο καί ιδιαίτερα ευχάριστο γεγονός
ήτανε φυσιολογική άν εξαιρέσει κανείς τήν "Κόπωση"τού σώματος από τίς πεζοπορείες πολλών χιλιομέτρων -ή όποία όμως κούραση-ξεχάστηκε γρήγορα.
Αυτό όμως πού ΔΕΝ θά ξεχασθεί ποτέ είναι οί ΕΙΚΟΝΕΣ τών Ανθρώπων πού
συνάντησα ΕΚΕΙ-Τά Κουφάρια τών μοιραίων καί "άβουλων"κατοίκων,
(Καλογέρων)τών Μονών τού Ορους -θά μέ προβληματίζει εσαεί !!Χωρίς αιτία?
Δέν Γνωρίζω.Ίσως όμως επειδή κάθετα διαφωνώ μέ τήν επιλογή τους ,παρότι
αναγνωρίζω ότι ό καθένας μας έχει τό πανανθρώπινο δικαίωμα στήν επιλογή
Τελειώνοντας θέλω νά επισημάνω ότι αυτή μου ή εμπειρία θά αίναι μοναδική
καί ανεπανάληπτη σέ ότι μέ αφορά γιά τούς προαναφερθέντας προσωπικούς
μου λόγους καί αντιρήσεις!.-
Χ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΜΑΡΤΗΣ 2009